Αρσενικό Θηλυκό – Πως θα εξηγήσουμε στο παιδί μας την διαφορά. Διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα και τίποτα δεν μας εμποδίζει να δώσουμε στο παιδί μας να καταλάβει, τη διαφορά του να είναι αγόρι από το να είναι κορίτσι, ή και το αντίθετο.
Το παιδί δεν σκανδαλίζεται , δέχεται τα πράγματα όπως είναι χωρίς να δίνει σημασία.
Το πρόβλημα γεννιέται από τη στιγμή που θα θελήσουμε να εξηγήσουμε στο αγόρι ή στο κορίτσι μας, ποιες είναι οι ανατομικές, οι σωματικές διαφορές που ξεχωρίζουν τ’ αγόρια απ’ τα κορίτσια.
Σχετικά είναι εύκολα να πούμε σ’ ένα αγοράκι, όταν κάνουμε την τουαλέτα του:» Αυτό που έχεις εδώ σε κάνει να είσαι ένας μικρούλης άντρας». Και στο κοριτσάκι:» Επειδή το σώμα σου εδώ είναι έτσι φτιαγμένο είσαι κι εσύ μια μικρούλα γυναίκα». Πως όμως θα εξηγήσουμε στο αγόρι, ότι το κορίτσι έχει διαφορετική ανατομική διάπλαση στο σημείο αυτό και αντίστροφα;
Η πρακτική πείρα κι η επιστημονική παρατήρηση διδάσκουν, ότι η δυσκολία κι’ εδώ είναι πολύ μικρότερη απ’ όσο φαίνεται. Το παιδί, με την αθωότητα του, δεν σκανδαλίζεται καθόλου από τη διαπίστωση τέτοιων σωματικών διαφορών, δέχεται τα πράγματα όπως είναι, χωρίς να δίνει σημασία.
Μιλήστε του αυθόρμητα και απλά
Είναι αναπόφευκτο σχεδόν να δοθεί κάποια ευκαιρία, που το αγόρι θα δει πως είναι φτιαγμένο ένα κοριτσάκι και τ’ αντίστροφο. Μια τέτοια ευκαιρία πρέπει να εκμεταλλευθούμε. Το να επιμείνουμε και ν’ ακριβολογήσουμε εδώ δεν είναι κακό, αλλά δεν χρειάζεται βέβαια να κάνουμε τη δήλωση: » θα σου δείξω τώρα πως είναι η αδελφή σου ή ο αδελφός σου». Αντίθετα, αυτό πρέπει να γίνει με απλότητα και φυσικότητα.
Το αγοράκι π.χ. βρίσκεται μπροστά την ώρα που κάνουμε την τουαλέτα της μικρότερης αδελφούλας του. Θα προσέξει βέβαια πως είναι φτιαγμένη διαφορετικά απ’ αυτό. Αν μας πει τη σκέψη του, είναι για μας ή πιο κατάλληλη ευκαιρία να κουβεντιάσουμε το ζήτημα μαζί του, έτσι όπως έρχεται μόνο του, αυθόρμητα, απλά, χωρίς ύφος και χωρίς μυστήριο.
Αν δεν πει τίποτε, η μητέρα θα περιμένει την άλλη μέρα, που θα κάνει την τουαλέτα του αγοριού, να του θυμίσει, ότι είναι αγόρι επειδή είναι έτσι φτιαγμένο το σώμα του και θα προσθέσει: » Όπως είδες χθες, η αδελφούλα σου είναι φτιαγμένη αλλιώς, γι’ αυτό είναι κορίτσι».
Το μυστικό, είναι να μιλήσουμε για όλα αυτά στο παιδί μας με τον πιο φυσικό τρόπο, δείχνοντας του, ότι δεν έχομε τίποτε να του κρύψουμε. Έτσι θα το προφυλάξουμε κι’ από τις κρυφές περιέργειες και τις ανησυχίες που θα του γεννούσαν.
Στο παιδί πρέπει ακόμα να τονίσουμε πως τις συζητήσεις που κάνουμε παρέα και τα πράγματα που του μαθαίνουμε δεν πρέπει να τα συζητά με τα άλλα παιδιά γιατί δεν μπαίνουν όλοι οι γονείς στη διαδικασία να τα εξηγήσουν στα παιδιά τους, ίσως γιατί δεν τα θεωρούν αρκετά ώριμα για να καταλάβουν.
Εννοείται ότι την ίδια τακτική θα εφαρμόσουμε και για το κοριτσάκι μας, που είναι αρκετά μεγάλο για να βοηθάει τη μητέρα του στην τουαλέτα του μικρότερου αδελφούλη. Εδώ μάλιστα είναι πιο εύκολα τα πράγματα, επειδή το κοριτσάκι έχει απ’ τη φύση του την κλίση να παρακολουθεί τη μητέρα στις φροντίδες της κι’ έρχεται πιο άμεσα σ’ επαφή και συνεννόηση μαζί της.
Πρέπει να επεκτείνομε τις ίδιες αυτές εξηγήσεις για τις ανατομικές διαφορές και στους γονείς;
Να πούμε δηλαδή στο παιδί ότι έτσι είναι φτιαγμένοι κι η μητέρα κι ο πατέρας του; Μάλλον όχι ακόμη. Είναι αρκετό να πούμε στο αγοράκι: «Επειδή έχεις αυτό το όργανο είσαι άντρας», χωρίς ακόμη να προσθέσουμε: » Μ’ αυτό θα γίνεις κι εσύ πατέρας». Την αποκάλυψη αυτή θα την αναβάλουμε γι’ αργότερα, στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις παιδιών.
