Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη! Αγαπητό μου aboutwoman είμαι η Δήμητρα από Αθήνα

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ αφορά  σε πρώτο πλάνο την καλή μου φίλη Ματίνα και παράλληλα  εμένα προσωπικά. Μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικής ταινίας και ακόμα και τώρα δεν μπορώ να πιστέψω τα παράξενα παιχνίδια που μας παίζει η μοίρα!

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Όλα ξεκίνησαν πέρυσι το καλοκαίρι. Κανονίσαμε όλη η τρελοπαρέα να πάμε μαζί διακοπές και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να περάσουμε αξέχαστα.

Ήμασταν τρία ζευγάρια εκ των οποίων οι γυναίκες ήμασταν παιδικές φίλες και αχώριστες. 

Ευτυχώς και τα αγόρια μας ταίριαξαν μεταξύ τους και κάναμε καλή παρέα. Ένα από τα ζευγάρια ήταν και η φίλη μου η Ματίνα με το αγόρι της το Γιώργο.

Είχαν σχέση μόλις ένα χρόνο, αλλά το πήραν απόφαση να ενημερώσουν τους γονείς τους και να επισημοποιήσουν τη σχέση τους μετά τις διακοπές, κατά τον Σεπτέμβρη με Οκτώβρη.

Χαριτολογώντας τους λέγαμε να χαρούν τις τελευταίες ξέγνοιαστες διακοπές τους, αλλά ξέραμε πως τους περίμεναν πολλές στιγμές γεμάτες απόλυτη ευτυχία. Ήταν τόσο αγαπημένοι και ερωτευμένοι!

Κοιτιόντουσαν στα μάτια και το βλέμμα τους ένας ωκεανός από συναισθήματα και ερωτικά μηνύματα.

Ήταν με κόσμο και τους έβλεπες, μέσα από μια αγκαλιά, να χάνονται στον δικό τους κόσμο γεμάτο αγάπη και έρωτα. Ο ένας συμπλήρωνε τη σκέψη του άλλου.

Ήταν τρομερό, θυμάμαι μια μέρα τη Ματίνα να λέει τι ωραία θα ήταν να είχαμε προφιτερόλ  και μετά από πέντε λεπτά ήρθε ο Γιώργος σπίτι με ένα κουτί προφιτερόλ , έτυχε να κάνει την ίδια σκέψη με τη Ματίνα.

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Τέτοια περιστατικά άπειρα. Ψάχναμε στο ίντερνετ για θέσεις στην πρεμιέρα της αγαπημένης μας ταινίας και χτυπούσε το τηλέφωνο για να μάθουμε ότι οι θέσεις ήταν ήδη κλεισμένες, χωρίς να είχε προηγηθεί άλλη συζήτηση.

Αρκούσε ο ένας να σκεφτεί κάτι και το ένιωθε αμέσως ο άλλος. Όχι ότι δε διαφωνούσαν κιόλας αλλά ακόμα και οι καυγάδες τους ήταν χαριτωμένοι.

Δεν τολμούσαν ούτε ένα ψεματάκι να πουν μεταξύ τους. Ο άλλος το καταλάβαινε αμέσως κι εκεί ξεκινούσε μεγάλη πλάκα… εννοείται ότι ήταν αθώα, μικρά ψεματάκια που έδιναν όμως αφορμή για να ταράξουν λίγο τα γαλήνια νερά της ευτυχίας τους!

Η Ματίνα με το Γιώργο ήταν  στην κυριολεξία αυτό που λέμε το τέλειο ζευγάρι. Ζούσαν τον απόλυτο έρωτα, φτιαγμένος πραγματικά ο ένας για τον άλλο.

Ένιωθαν και οι δυο τους τυχεροί που η μοίρα τους έσμιξε και βρήκαν έτσι το άλλο τους μισό. Ξεκίνησαν να κάνουν σχέδια για γάμο και  την από κοινού ζωή μεταξύ τους . Μόνο που τα σχέδια αυτά έμειναν τελικά κλειδωμένα και εν αναμονή εξαιτίας ενός ασυνειδήτου, μεθυσμένου οδηγού.

Ήταν Σαββατόβραδο και είχαμε αράξει σε ένα ωραίο καφέ – μπαρ με στρώματα και μαξιλάρες στην παραλία. Κάποια στιγμή η παρέα ξέμεινε από τσιγάρα και ο Γιώργος προθυμοποιήθηκε να πάει μέχρι το περίπτερο.

Η Ματίνα δεν τον άφηνε και τελικά πήγε μαζί του για να τον «προσέχει» όπως είπε. Γελάσαμε και της λέγαμε πως ο Γιώργος ήταν μεγάλο παιδί … δεν κινδύνευε να της τον κλέψει καμιά τουρίστρια… αλλά κι αν γινόταν κάτι τέτοιο θα έβρισκε το δρόμο του γυρισμού… 

Μας ειρωνεύτηκε με τις αστείες γκριμάτσες της , έκλεισε και τα αυτιά της για να μην ακούει τα πειράγματα μας και τον έπιασε από το χέρι. Κάτι του ψιθύρισε στο αυτί και φύγανε για το περίπτερο. Ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε μαζί αγαπημένους και ερωτευμένους!

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Ένας μεθυσμένος οδηγός τους παρέσυρε. Δεν έτρεχε πολύ αλλά η Ματίνα χτύπησε στο κεφάλι. Ο Γιώργος έπαθε μόνο κάποιες εκδορές. Ευτυχώς και η Ματίνα ξεπέρασε γρήγορα τον κίνδυνο αλλά χάθηκε μέσα στον κόσμο του μυαλού της και δε θυμόταν κανέναν.

Ποτέ δε πίστεψα πως θα υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να βλάψει μια τέτοια αγάπη. Να τη διαγράψει σαν να μην υπήρξε ποτέ! Η απογοήτευση όλων ήταν απερίγραπτη αλλά ο Γιώργος βίωνε την απόλυτη κατάρρευση.

Αρχικά πιστέψαμε ότι η παρουσία μας θα τη βοηθούσε και με τον καιρό θα θυμόταν, αλλά πάντα μας αντιμετώπιζε με  το ίδιο παγερό, χαμένο  βλέμμα. Ευγενική και καλοσυνάτη όπως ήταν ο χαρακτήρας της, έβλεπε την απογοήτευση μας αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι.

Γι’ αυτήν ήμασταν άγνωστοι, δεν είχαμε πλέον τίποτα να συζητήσουμε, με τίποτα να αστειευτούμε, ήταν μια κατάσταση καταθλιπτική και πραγματικά δεν ξέραμε πώς να τη χειριστούμε και τι είναι καλύτερο για τη φίλη μας. Να την πιέζουμε με την  συντροφιά μας και με διηγήσεις ή να αφήναμε το χρόνο να επαναφέρει μνήμες με υπομονή και καρτερία;

Η παρέα διαλύθηκε!  Δεν ξέρω πως αλλά σιγά σιγά αραιώσαμε τις συναντήσεις μας. Το γέλιο είχε σβήσει από τα χείλη μας. Ήταν απερίγραπτο , βγήκαμε κάποιες φορές για καφέ και μείναμε  βουβοί και αμίλητοι, χαμένοι ο καθένας μέσα στις σκέψεις του και χαζεύοντας τις διπλανές παρέες.

Η παρέα δε θα γινόταν ποτέ όπως πριν. Χώρισα από το αγόρι μου για απροσδιόριστο λόγο και το ίδιο συνέβη  και στη φίλη μου. Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Ένιωθα πως έχανα τα πάντα, τους φίλους μου , το αγόρι μου, έχασα τη δουλειά μου. Τα πάντα γκρεμίζοντας, κάτι σα να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου και δεν ξέρεις που θα βρεθείς.

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Μου πήρε λίγο χρόνο να τα βρω με τον εαυτό μου. Να σκεφτώ γιατί , γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά. Πόσο άδικο ήταν να χάνεις ότι αγαπάς.

Συνειδητοποίησα όμως κάποια στιγμή πόσο εγωιστικά σκεφτόμουν. Έκλαιγα τη μοίρα μου και την κακή μου τύχη και δεν έβλεπα πως οι άλλοι είχαν χειρότερα προβλήματα από μένα. Το αγόρι μου με εγκατέλειψε χωρίς λόγο και αιτία όταν  ήμουν στα δύσκολα και χρειαζόμουν στήριξη.

Όταν τα πράγματα έπαψαν να είναι ευχάριστα και διασκεδαστικά. Σίγουρα δεν ήταν ο άντρας της ζωής μου και όσο κι αν δε μου άρεσε, έπρεπε να είμαι ευχαριστημένη που το κατάλαβα τόσο γρήγορα έστω σε μια δύσκολη φάση που περνούσα. Καλύτερα να ξέρεις που πατάς παρά να ζεις σε έναν ψεύτικα, ονειρεμένο κόσμο!

Η δική μου σχέση δεν ήταν αυτή που θα στιγμάτιζε τη ζωή μου. Η σχέση όμως της Ματίνας και του Γιώργου θα ήταν πολύ άδικο να χαθεί τόσο ανέλπιστα και τόσο αναπάντεχα.  Τότε ήταν που πήρα την απόφαση.

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Έχασα μια φίλη από αμνησία δεν είχα σκοπό να χάσω και τη δεύτερη καλύτερη μου φίλη. Την πήρα αμέσως τηλέφωνο και κάπως έτσι ένιωθε και εκείνη. Μαζί παρέα πήγαμε και βρήκαμε το Γιώργο.

Ζούσε με την ελπίδα να χτυπήσει μια μέρα το τηλέφωνο και να ακούσει τη φωνή της Ματίνας να του λέει ότι θυμάται τα πάντα και τον θέλει ξανά στη ζωή της.

Τον κοίταξα κατάματα και με σταθερή φωνή  τον ρώτησα, εκείνος τι  ήταν πρόθυμος να κάνει και που θα μπορούσε να φτάσει. Με ρώτησε αμέσως τι είχα στο μυαλό μου. Του απάντησα πως εγώ δεν ήμουν διατεθειμένη να χάσω τη φίλη μου..εκείνος;

Το ίδιο απόγευμα πήγαμε και οι τρεις στο σπίτι της Ματίνας. Ξαφνιάστηκε, απόρησε αλλά κατά βάθος νομίζω πως χάρηκε  που μας είδε. Με παιδική αθωότητα της είπαμε τα ονόματα μας , συστηθήκαμε και τη ρωτήσαμε αν θέλει να γίνει φίλη μας.

Χαμογέλασε και είπε πως θα ήταν χαρά της γιατί δεν έχει κανέναν φίλο. Έτσι ξεκινήσαμε ξανά από την αρχή χωρίς να ξέρουμε που θα μας βγάλει, χωρίς πιέσεις, χωρίς απαιτήσεις.

Ο δρόμος βέβαια για τον Γιώργο ήταν πιο μακρύς και πιο δύσκολος αλλά και μόνο η επικοινωνία του με τη Ματίνα τον ζωντάνεψε και του έδωσε ένα ιδιαίτερο νόημα.

Ήμασταν οι ίδιοι άνθρωποι, με τις ίδιες προσωπικότητες, με τις ίδιες αντιλήψεις, με τις ίδιες αντιδράσεις  απλά η φίλη μας είχε λιγότερες αναμνήσεις από εμάς. Εννοείται ότι δέσαμε αμέσως σαν παρέα και ξεκινήσαμε πάλι από την αρχή.

Η Ματίνα δε μας θυμόταν αλλά κατάλαβε μέσα από την επιμονή μας ότι ήμασταν πολύ αγαπημένοι από παλιά  και ενδιαφερόμασταν αληθινά γι’ αυτήν. Δεν υπήρχε περίπτωση, από ένα τυχαίο περιστατικό,  να χάναμε τη φίλη μας ενώ έμενε λίγα τετράγωνα μακριά μας.

  Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Για το ατύχημα δεν ξανασυζητήσαμε ποτέ ούτε για το παρελθόν. Μιλούσαμε μόνον για τις στιγμές που ζούσαμε, σχολιάζαμε τα πάντα και με τον καιρό δημιουργήσαμε νέες κοινές εμπειρίες. Φτάσαμε να κάνουμε και σχέδια για το κοντινό μέλλον.

Χρωστούσαμε στους  εαυτούς μας κάποιες διακοπές, μιας και την προηγούμενη χρονιά τις είχαμε διακόψει απότομα. Τα δεδομένα αυτήν τη φορά ήταν διαφορετικά , τρεις κοπέλες μόνες και ένας άντρας εξίσου μόνος να διεκδικεί ξανά το χαμένο του έρωτα. Προορισμός αυτήν τη φορά η Σαντορίνη.

Η επιλογή δεν ήταν τυχαία. Θέλαμε τα πάντα να είναι τέλεια, ρομαντικά, απερίγραπτα όμορφα και να συμβάλει ακόμα και το τοπίο στην αδιάκοπη προσπάθεια του Γιώργου να ξανασμίξει με την Ματίνα.

Άλλωστε ήταν ο άντρας της ζωής της, αυτός που την συμπλήρωνε και την έκανε να νιώθει ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη. Μπορεί να μη το θυμόταν αλλά γνωρίζοντας τον καλύτερα δεν υπήρχε περίπτωση να μην το καταλάβει!

Έρωτας από την αρχή! Νέα καρδιοχτύπια, ρομαντικά ραντεβουδάκια, φλερτ και υπονοούμενα που δίνουν τροφή για ξενύχτια και ατελείωτες συζητήσεις στην γυναικοπαρέα.

Όλα ήρθαν απλά,  αληθινά και αβίαστα. Ένα πείραγμα, μια αγκαλιά, ένα χάδι στα μαλλιά, ένα βλέμμα …με τη χημεία που είχαν και το ρομαντικό τοπίο της Καλντέρας το πρώτο φιλί ήταν αναπόφευκτο.

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Αυτά τα παιδιά ήταν γραφτό τους να είναι για πάντα μαζί, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και γεγονότα. Ασφαλώς δεν βιάζονταν για μακρινά σχέδια και για γάμους, αλλά είχαν κάνει μια νέα αρχή.

Ζούσαν την κάθε στιγμή και απολάμβαναν ο ένας την παρουσία του άλλου. Η ικανοποίηση μου ήταν μεγάλη. Ένιωθα πως τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν σε μια τάξη και να διορθώνονται τα κακώς κείμενα.

Το αναπάντεχο αυτό το καλοκαίρι ήταν που γνώρισα τον Σπύρο, που ήταν φίλος του Γιώργου.  Είχαν χαθεί  εδώ και πολλά χρόνια και ξαναβρέθηκαν στην Σαντορίνη.

Γνωριστήκαμε και κάναμε παρέα. Από εκείνη τη μέρα γίναμε αχώριστοι. Ο Γιώργος μου εκμυστηρεύτηκε πως άρεσα στον Σπύρο και του έκανε συνεχώς ερωτήσεις για μένα. Κολακεύτηκα γιατί πέρα από ωραία εμφάνιση είχε καλούς τρόπους, χιούμορ και εξυπνάδα.

Έπιασα τον εαυτό μου να τον σκέφτοται τα βράδια , όχι κάτι το πονηρό, να έτσι, να ήμασταν παρέα, ίσως και λίγο αγκαλιασμένοι ……….. καλά ίσως πρέπει να το παραδεχτώ πως ήμουν ερωτευμένη μαζί του από την πρώτη στιγμή και με  την πρώτη ματιά, αλλά και φοβισμένη ταυτόχρονα.

Δεν ήθελα  να ξαναπληγωθώ και αρνιόμουν τα συναισθήματα μου. Όλον αυτό τον χρόνο ήμουν κλεισμένη στο καβούκι μου και επικεντρωμένη μόνον στα επαγγελματικά.

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Πραγματικά είχα ξεχάσει πως είναι να έχεις μια σχέση. Ο Σπύρος όμως δεν το έβαλε κάτω. Δεν ένιωσε να πληγώνεται ο εγωισμός του και η απόμακρη συμπεριφορά μου δεν τον αποθάρρυνε καθόλου.

Απεναντίας ανέλαβε πρωτοβουλίες με διάχυτα πάντα τα συναισθήματα του. Ήταν ξεκάθαρος πως δεν με προσέγγιζε σαν φίλος και μέρα με τη μέρα στένευε τα περιθώρια και τις αντιστάσεις μου.

Η μοιραία στιγμή ήρθε σε ένα απογευματινό μπάνιο. Η παραλία ήταν υπέροχη και δεν υπήρχαν άλλες παρέες πέρα από τη δικιά μας. Σε λίγο θα σουρούπωνε και η θάλασσα ήταν » λάδι » με κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά.

Ο  ήλιος   θαρρείς πως της έδινε υπέροχες αποχρώσεις στους τόνους του πορτοκαλί. Θυμάμαι πως φαίνονταν  ήλιος και φεγγάρι  ταυτόχρονα μαζί. Ήταν απλά μαγικά!!!  

Κολυμπούσα ήρεμα και χαλαρά ώσπου μπήκε μέσα ο Σπύρος με διάθεση για παιχνίδι. Πειράγματα, πιτσιλίσματα και γέλια τάραξαν την ηρεμία της θάλασσας και γενικότερα του τοπίου.

Ο Σπύρος άρχισε να με δυσκολεύει  μέσα στο νερό με συνέπεια να βουλιάζω συχνά. Γνωρίζω κολύμπι αλλά όχι με βουτιές και τέτοια. Η αίσθηση του πνιγμού και να χάνεις την αναπνοή σου δεν μου αρέσει καθόλου.  Τότε τον άρπαξα και γαντζώθηκα πάνω του. 

Τον αγκάλιασα σφιχτά από το λαιμό και έδεσα τα πόδια μου στη μέση του. Είχαμε γίνει ένα. Τα γέλια ξαφνικά κόπηκαν  και ένιωσα τα σώματα μας να πλημμυρίζουν από πόθο και ερωτική διάθεση. 

Κοκκίνισα  γιατί ένιωσα το σώμα του Σπύρου να αντιδρά και πήγα να χαλαρώσω την αγκαλιά μου, όμως δεν είχα και που να πάω. Εκείνος συνέχιζε να με κρατάει σφιχτά. Δε μου άφησε και πολλά περιθώρια, με φίλησε και εκεί ένιωσα να τελειώνω.

Έρωτας από την αρχή στην Σαντορίνη!

Λίγο το μαγευτικό τοπίο, λίγο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα μέσα στη θάλασσα, λίγο οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια ο ερωτισμός χτύπησε φουλ.

Όταν βγήκαμε έξω οι φίλοι μας αστειεύονταν και μας πείραζαν  λέγοντας …. καλά που ήμασταν στη θάλασσα για να σβήνει ταυτόχρονα η φλόγα … και ότι θα μας επικηρύξουν στο νησί γιατί θα βάζαμε σε ενέργεια το ηφαίστειο! Από εκείνο το απόγευμα φυσικά όπως καταλάβατε γίναμε ζευγάρι με τον Σπύρο και μέχρι σήμερα είμαστε μαζί.

Δεν θέλω να κάνω σχέδια για το μέλλον γιατί ξέρω πολύ καλά πως όταν κάνεις σχέδια ο θεός γελάει μαζί σου. Άλλωστε η σχέση μας μπορεί να είναι όμορφη αλλά δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα σε κάποια δυσκολία.

Προσπαθώ όμως να είμαι αισιόδοξη και να σκέφτομαι θετικά. Να χαμογελώ στη κάθε μέρα και να διεκδικώ όλα όσα μπορεί να μου δώσει γιατί τα αξίζω!

Όσο για τη Ματίνα και  τον  Γιώργο ζούσαν την αγάπη τους από την αρχή και θεωρώ αναπόφευκτο κάποια στιγμή να φάμε και κουφετάκια.

Σκέφτομαι μάλιστα να τους παντρέψω  και γιατί όχι θα ήταν ωραία ιδέα ο γάμος τους να γίνει στη Σαντορίνη, στο νησί που τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να ξαναζήσουν από την αρχή τον έρωτα τους  και να ενώσουν τις ζωές τους!