Ερωτικά Παιχνίδια στο Σεξ ! Αποστολέας Τζένη Αγαπητό AboutWoman

«Όταν σε μια σχέση τρυφερή και αισθησιακή της φοράς χειροπέδες, δερμάτινα εσώρουχα και τη στολή της νοσοκόμας»

Μέχρι τα επτά μου χρόνια μεγάλωσα με μια μητέρα που δεν ήταν τόσο σταθερή στις σχέσεις της με τους άντρες. Ήμουν μικρή και δεν καταλάβαινα και πολλά αλλά τώρα οι εικόνες ξεδιπλώνονται στο μυαλό μου σαν ένα πάζλ με πολλά σκόρπια κομματάκια που ξαφνικά μπαίνουν στην σωστή σειρά και σχηματίζουν εικόνες.

Όταν είσαι παιδί κάποια πράγματα, κάποιες συμπεριφορές τις θεωρείς δεδομένες. Δεν έχεις κριτήριο σύγκρισης και πιστεύεις ότι έτσι λειτουργεί το κοινωνικό φέρεστε. Ένα παιδί που γκρινιάζει και είναι ζωηρό αξίζει να τιμωρείται με σβήσιμο τσιγάρων στο κορμάκι του. Έτσι τιμωρούνται τα ατίθασα παιδάκια. Το δέχεσαι!

Τα σημάδια τώρα που μεγάλωσα έχουν συρρικνωθεί αλλά εγώ μπορώ πολύ εύκολα να τα εντοπίζω. Το δέρμα είναι κάπως ανάγλυφο και σκληρό στα σημεία εκείνα. Η μητέρα μου δεν είχε σηκώσει ποτέ χέρι πάνω μου. Οι επιλογές της όμως με τους άντρες ήταν χάλια. Θυμάμαι ότι τον τύπο που με περνούσε για σταχτοδοχείο παιδεύτηκε πολύ για να τον ξεφορτωθεί. Την απειλούσε πως αν το έκανε θέμα θα έβρισκε και εκείνη τον μπελά της και θα έχανε για τα καλά το παιδί της.

Από ότι φαίνεται η μητέρα μου με αγαπούσε και δεν ήθελε με τίποτα να με χάσει. Τη θυμάμαι να με αγκαλιάζει και να και να μου ψιθυρίζει ότι είμαι ότι καλύτερο της είχε συμβεί στη ζωή. Θα με προστάτευε για πάντα και θα έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να μη μου λείψει τίποτα και να με κρατήσει κοντά της.  Μια μέρα μπήκαν στο σπίτι μας τρεις τεράστιοι άντρες . Στα παιδικά μου μάτια τους έβλεπα σαν γίγαντες. Πήραν τον τύπο σηκωτό και φύγανε. Δεν ξέρω τι έγινε παραπέρα αλλά εκείνος δεν ξαναεμφανίστηκε σπίτι μας.

Εντύπωση μου είχε κάνει κι ένας άλλος τύπος. Ήταν πολύ καλός μαζί μου, τρυφερός, περιποιητικός. Θυμάμαι όμως πως στη μάνα μου δεν άρεσε η τόσο στοργική συμπεριφορά του. Εμένα μου έλειπε η αγκαλιά ενός πατέρα να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, να μου διαβάζει ιστορίες, να νιώθω δίπλα του σιγουριά και ασφάλεια. Ένα βράδυ φαίνεται πως είχε αποκοιμηθεί στο κρεβάτι μου, διαβάζοντας το αγαπημένο μου βιβλίο. Όταν το κατάλαβε η μητέρα μου έγινε έξαλλη. Του φώναζε, τον χτυπούσε, τον έσπρωχνε. Ξύπνησα και ζούσα έναν εφιάλτη. Τον άκουγα να φωνάζει πως δεν έκανε τίποτα και πως είχε παρεξηγήσει, αλλά εκείνη αλαφιασμένη τον πέταξε κακήν κακώς  έξω από το σπίτι. Θυμάμαι πως της θύμωσα πολύ γιατί ήταν η καλύτερη από όλες τις σχέσεις της. Με αγαπούσε και με φρόντιζε και εκείνη ήταν μαζί του σκληρή και άδικη. Βέβαια τώρα καταλαβαίνω πως ίσως να της ήταν δύσκολο να εμπιστευτεί κάποιον και ίσως να ήταν πολύ υπερπροστατευτική μαζί μου!

Η μητέρα έλειπε συχνά από το σπίτι, κυρίως τα βράδια. Πάντα με έβαζε για ύπνο και ερχόταν στο σπίτι μια ηλικιωμένη γειτόνισσα για να με προσέχει. Κάποιες φορές με ξυπνούσαν θόρυβοι και ομιλίες μέσα στα μεσάνυχτα αλλά με είχε συμβουλέψει να μη σηκώνομαι ποτέ από το κρεβάτι. Δεν ήθελα ούτε να θυμώσει μαζί μου αλλά ούτε και να τη στενοχωρήσω. Ένα βράδυ η φασαρία ήταν πολύ έντονη . Ξαφνικά ήρθε η γειτόνισσα και με πήρε σπίτι της. Κόσμος μπαινόβγαινε στο δικό μου σπίτι αλλά  τη μητέρα δεν την έβλεπα πουθενά. Την κυρία Μαρία την εμπιστευόμουν και την ακολούθησα. Άλλωστε μαζί της ένιωθα μεγαλύτερη ασφάλεια παρά σπίτι μου με τόσο ξένο κόσμο. Τελικά η μητέρα μου βρισκόταν νεκρή στο δωμάτιο της από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Δεν ήταν μόνη αλλά δεν κατάφεραν να τη συνεφέρουν.

Μέσα στη ατυχία μου και ενώ βίωνα το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου η τύχη μου χαμογέλασε και έφερε κοντά μου τη θεία Άννα, αδερφή της συχωρεμένης της γιαγιά μου που δεν είχε παιδιά, ούτε δική της οικογένεια και με υιοθέτησε. Μου άνοιξε το σπίτι της και την αγκαλιά της. Μου πρόσφερε τα πάντα και στην κυριολεξία δε μου έλειψε τίποτα. Ρούχα, μόρφωση, ψυχαγωγία, εκδρομές όλου του κόσμου τα καλά τα είχα στα πόδια μου. Κι όμως τώρα ενήλικη πλέον για τα καλά, μου λείπει κάτι. Κάτι που δεν μπορεί να μου το προσφέρει κάποιος αλλά πρέπει εγώ να κάνω τη σωστή επιλογή. Αναφέρομαι σε μια σωστή σχέση με έναν άντρα.

Οι σχέσεις μου με νεαρούς της ηλικίας μου είναι όλες χλιαρές, μέτριες. Δεν είναι οι άντρες που θα μπορούσες να στηριχτείς πάνω τους για το παραμικρό. Σχέσεις  χωρίς πάθος, χωρίς ένταση. Παιδάκια, χαζά και ανώριμα που δεν ξέρουν καλά καλά τι θέλουν.  Στηρίζονται στην τσέπη του μπαμπά τους και κρύβονται κάτω από τη φούστα της μαμάς τους.

Κάπως έτσι άρχισε να μπαίνει στην ζωή μου ο Στράτος. Ένας  άντρας δέκα χρόνια μεγαλύτερος μου και γιος μιας φίλης της θείας μου. Ερχόταν τακτικά στο σπίτι μας από παλιά αλλά λόγω διαφοράς ηλικίας και φύλου δεν συνηθίζαμε να κάνουμε παρέα. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν . Στα μάτια μου βλέπω έναν γοητευτικό άντρα, σοβαρό, ώριμο, πετυχημένο. Γνωρίζει πολλά πράγματα κι όχι μόνον πάνω στο επάγγελμα του. Ξέρει να φέρεται σε μια γυναίκα και να την κάνει να νιώθει γοητευτική, όμορφη και μοναδική. Οι ώρες περνούν απολαυστικά μαζί του και επιδίωκα να τον βλέπω όλο και περισσότερο. Εννοείτε πως αυτό ήταν αμοιβαίο και ξεκίνησε ένα φλερτ που κατέληξε σε σχέση. Μια σχέση που φαίνεται να επιδοκιμάζουν τόσο η θεία μου όσο και η μητέρα του.

Όλα ήταν τέλεια ώσπου μετά από λίγο καιρό άρχισε να εκδηλώνει παράξενες προτιμήσεις πάνω στο σεξ. Την πρώτη φορά μου έδεσε τα μάτια και μου φόρεσε χειροπέδες. Την επόμενη μου χάρισε δερμάτινα εσώρουχα και μπότες συνοδευόμενα από ένα μαστίγιο. Την τρίτη φορά τα πακετάκι είχε στολή νοσοκόμας και πάει λέγοντας…. Στην αρχή είχε πλάκα. Ήταν κάτι το πρωτότυπο, το χαριτωμένο. Τώρα πλέον άρχισε να με ενοχλεί. Δεν μπορεί συνέχεια να πρέπει να υποδύομαι κάποιον ρόλο και ποτέ να μην είμαι ο εαυτός μου!

Ψηλοτάκουνες γόβες ή μπότες, πρόστυχα εσώρουχα δερμάτινα ή διάφανα, dirty words και ρόλοι εξουσίας και υποτακτικού. Η αυταρχική νοσοκόμα που επιβάλει με το ζόρι μια θεραπεία στον ασθενή της. Η αποφασιστική τροχονόμος που κόβει κλήσεις στον κακό οδηγό που την παρακαλά γονατιστός. Η δυναμική αστυνομικίνα που συλλαμβάνει το κακό παιδί, του φοράει  χειροπέδες και τον τιμωρεί. Η σκληροτράχηλη στρατιωτικός που παιδεύει τον απλό φαντάρο με κάμψεις και εξουθενωτική γυμναστική, βρισιές, ακόμα και σχίσιμο των ρούχων.

Βαρέθηκα! Θέλω έτσι για αλλαγή να είμαι ο εαυτός μου. Να μην χρειάζεται να προσποιηθώ κάποια άλλη. Έχω την εντύπωση πως δεν ερεθίζεται από την παρουσία μου αλλά από τους ρόλους που υποδύομαι. Όσες φορές επιχείρησα να τον πλησιάσω ερωτικά έξω από το δωμάτιο του, που είναι οργανωμένο με όλα τα φετίχ του, απέτυχα.

Αναρωτιέμαι τις πρώτες φορές που έλειπαν όλα αυτά τα αξεσουάρ πως έκανε έρωτα μαζί μου και ήταν μάλιστα τόσο καλός και τόσο τρυφερός. Μήπως με τη φαντασία του σκεφτόταν άλλα πράγματα; Όλα αυτά τα φετίχ – αξεσουάρ τα  χρησιμοποίησε για πρώτη φορά μαζί μου ή είναι κάτι που συνηθίζει στις ερωτικές του σχέσεις; Αν θελήσω να μην παίξω ξανά αυτά τα παιχνίδια θα σημαίνει και το τέλος της σχέσης μας;

Αναρωτιέμαι αλλά δεν τολμώ να τον ρωτήσω . Μια καλή μου φίλη, η μόνη που ξέρει τι περνώ, αστειευόμενη μου είπε πως είναι ο ιδανικός άντρας. Αυτό πίστευα παλαιότερα και εγώ αλλά πλέον δεν είναι έτσι. Κάτι έχει αλλάξει μέσα μου. Μίλησα στη θεία μου χωρίς φυσικά να της πω λεπτομέρειες. Απλά ότι νομίζω πως δεν ταιριάζουμε και θα ήθελα να ξεκόψω για λίγο μαζί του για να σκεφτώ ανεπηρέαστη. Η απάντηση της με άφησε άφωνη » πρόσεξε κορίτσι μου μη μοιάσεις της μάνας σου».  Ήταν η πρώτη φορά που την ανέφερε μέσα από ένα κατηγορώ.

Μήπως τελικά έχω επηρεαστεί από την άστατη ζωή που είχε η μάνα μου; Μήπως δεν μπορώ να εκτιμήσω κάτι το καλό και σωστό όταν το έχω; Αν αυτή η σχέση είναι σωστή γιατί νιώθω απογοητευμένη και μπερδεμένη; Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Ο Στράτος είναι ένας εντυπωσιακός άντρας με ισχυρή προσωπικότητα. Η τάση του όμως να παίζει τον ρόλο του υποτακτικού στον έρωτα τον έχει κάπως απομυθοποιήσει στα μάτια μου. Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι μια προσωρινή φάση ή αν θα είναι στην καθημερινότητα μας. Διστάζω να του μιλήσω ανοιχτά. Το κακό είναι πως αυτή η σχέση είναι γνωστή στις οικογένειες μας και οδεύει σε μεγαλύτερη δέσμευση. Αυτό είναι κάτι που με αγχώνει ακόμα περισσότερο και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ…