Σχέση μητέρας, κόρης. «Η σχέση μας έχει αλλάξει πολύ. Είμαστε πολύ πιο κοντά πια και μπορώ να της πω τι μου συμβαίνει. Παλιά μαλώναμε συνέχεια, αλλά τώρα μου αρέσει να κουβεντιάζω μαζί της», μου εξομολογήθηκε μια τελειόφοιτος λυκείου. «Και πώς φτάσατε σε αυτό το σημείο;», τη ρώτησα. «Με το να καταλάβω ότι η μαμά μου με εμπιστεύεται», απάντησε. Το κατά πόσο μητέρα και κόρη θα δημιουργήσουν κάποια στιγμή μια σχέση από την οποία θα είναι και οι δύο ικανοποιημένες, εξαρτάται, μεταξύ άλλων, και από το πώς έχουν διανύσει και οι δύο το πέρασμα, από τα πρώτα σημάδια της ήβης και τα ξεσπάσματα θυμού της κόρης, στη σταδιακή κατάκτηση της ωριμότητας. Αυτή η πορεία, που εκφράζεται με μοναδικότητα από την κάθε μία τους, είναι που θα κάνει τη διαφορά και θα δώσει τη δυνατότητα για ειλικρινείς συζητήσεις, συνήθως εκεί περί τα μέσα ή τα τέλη της εφηβείας.
Σχέση μητέρας, κόρης
Η πρώτη αλλαγή στη στάση του κοριτσιού απέναντι στη μητέρα, έρχεται όταν μπει στη φάση επαναπροσέγγισης της σχέσης τους. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται από τους ψυχολόγους και για τους εφήβους. Οι οποίοι, αφού κατοχυρώσουν και διατρανώσουν την ανάγκη τους για ανεξαρτησία, θέλουν να αποκαταστήσουν και την ειρήνη με τους γονείς τους. Οι όροι αυτής της ειρήνης όμως, θα είναι διαφορετικοί από εκείνους που ίσχυαν στην παιδική ή προεφηβική ηλικίας. Νομίζω ότι, τέτοιες προσπάθειες αποκατάστασης της αρμονίας, μπορούν να γίνουν αντιληπτές από κάθε μητέρα που είναι σε εγρήγορση στη διάρκεια της εφηβείας των παιδιών της – και ειδικά εκεί, στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Η απόπειρα συμφιλίωσης έρχεται όταν το κορίτσι συνειδητοποιεί πως η παθητική αντίσταση στη καταπάτηση της ανεξαρτησίας της από την πλευρά της μητέρας, μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική από φωνές και διαμαρτυρίες. Όσο υποχωρούν οι αντεγκλήσεις, τόσο περισσότερο χώρο, χρόνο και ηρεμία έχει η κόρη για να βρει τη φωνή της, και το δικό της τρόπο έκφρασης των ιδεών και των συναισθημάτων της. Νομίζω ότι πρέπει να λες στην κόρη σου αυτό που νιώθεις και να της γνωστοποιείς τις προσδοκίες σου.
Μου είπε κάποτε μια μαμά, με επίγνωση του ρόλου της. «Όμως, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά έχουν ανάγκη να είναι μόνα με τον εαυτό τους. Η κόρη μου περνούσε ατελείωτες ώρες στο δωμάτιο της χωρίς να επικοινωνεί μαζί μας. Το χρειαζόταν». Όταν η κόρη ανακαλύψει τη δική της φωνή, αντιλαμβάνεται ότι ούτε η παθητική αντίσταση είναι απαραίτητη. Δεν ανησυχεί πια ότι θα γίνει σαν τη μητέρα της ή θα πρέπει να πει αυτά που θέλει να ακούσει η μητέρα της. Μπορεί να διαφωνεί ειλικρινά και ανοιχτά.
Σχέση μητέρας, κόρης
Καθώς αναπτύσσεται περισσότερο η αυτοπεποίθηση, η νεαρή γυναίκα μπορεί να γυρίσει στη μητέρα της για υποστήριξη και διάλογο. Μπορούν να ακούνε πλέον η μια την άλλη και να μοιράζονται ενδιαφέροντα, χωρίς μονόλογους και ‘διδασκαλίες’ από την πλευρά των μαμάδων. Αυτή την αμοιβαιότητα όμως δεν την κατακτούν πάντα οι μαμάδες και κόρες – ούτε στο τέλος της εφηβείας των παιδιών ούτε και αργότερα. Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι, πολλές φορές, δεν φτάνουν ποτέ σ’ αυτό το επίπεδο. Αντίθετα, οι μαμάδες εξακολουθούν να θέλουν να ελέγχουν ασφυκτικά τις κόρες τους, ενώ εκείνες συνεχίζουν να τις υποτιμούν και να τις υποβιβάζουν. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ και οι δύο για να πετύχουν την αμοιβαία κατανόηση.
Σχέση μητέρας, κόρης
Μαμάδες, να θυμάστε:
- Να εντοπίζετε τα ‘σήματα’ που σας δίνουν οι κόρες σας, ζητώντας αρμονία στις σχέσεις σας και να μη χάνετε αυτές τις ευκαιρίες.
- Μην αφήνετε την υπερηφάνεια να μπει ανάμεσα σας. Να είστε ανοιχτές απέναντι στα παιδιά σας.
- Δώστε στην κόρη σας χώρο και χρόνο προκειμένου να αναπτύξει τη φωνή της, τις σκέψεις και τα συναισθήματα της.
- Δώστε έμφαση στα θετικά στοιχεία, τόσο του χαρακτήρα της, όσο και της κοινής ζωής σας.
- Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να απολαμβάνει το ρόλο της μητρότητας.
- Να είστε εκεί κάθε φορά που σας χρειάζεται η κόρη σας.
- Δώστε στην κόρη σας το περιθώριο να ζήσει την εφηβεία της και να επικεντρώνεται αποκλειστικά στον εαυτό της.
- Ενημερωθείτε για τα γνωρίσματα και την εξέλιξη της εφηβείας. Αυτό θα σας βοηθήσει να καταλαβαίνετε καλύτερα το παιδί σας.
- Πάντα να είστε πρόθυμη να συγχωρείτε, να ξεχνάτε και να προχωράτε.Να έχετε δομή στη ζωή σας, ώστε να ξέρει η κόρη σας τι περιμένετε από εκείνη.
- Επιτρέψτε της να λύνει μόνη τα περισσότερα προβλήματα της.
- Να της παρέχετε ευκαιρίες να χτίζει την αυτοπεποίθηση της και την πίστη στις ικανότητες της.
