Ζω μια απαγορευμένη αγάπη και κοντεύω να τρελαθώ.   Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω. Είναι η πρώτη φορά που γράφω δημόσια και μάλιστα κάτι τόσο προσωπικό.

Είμαι η Μαρία από Θεσσαλονίκη.

ζω μια απαγορευμένη αγάπη

Νομίζω πως είμαι ερωτευμένη αλλά δυστυχώς με λάθος άνθρωπο. Όχι δεν είναι κάποιος αλήτης ή περιθωριακός τύπος. Είναι όμως μια απαγορευμένη αγάπη με συγγενικό μου πρόσωπο και συγκεκριμένα τον ξάδερφο μου.

   Είμαστε μαζί από μικρά παιδιά. Παιχνίδια, διακοπές, τρέλες, σχολείο. Όποιο κομμάτι της ζωής μου κι αν σκεφτώ είναι μέσα.

Στις πιο τρυφερές και αγαπημένες αναμνήσεις είναι πάντα παρόν. Tρυφερός, όμορφος, δυναμικός, προστατευτικός. Είναι μόλις δύο χρόνια  μεγαλύτερος μου αλλά κοντά του νιώθω σιγουριά και τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Σε σχέση με τα αγόρια της ηλικίας μου δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Αυτά είναι ανώριμα και χαζά. Βγαίνεις μαζί τους μια βόλτα κι αν δε σε κάνουν ρεζίλι θα είσαι ευχαριστημένη.

   Πως η συγγενική αγάπη εξελίχτηκε σε ερωτική ούτε που το κατάλαβα. Μικρές ,απλές κινήσεις που παλιότερα περνούσαν απαρατήρητες , τώρα τις αντιλαμβάνομαι ως ερωτικά σκιρτήματα. Ένα ελαφρύ άγγιγμα του χεριού του πάνω στο δικό μου ή το πέρασμα του γύρω από τη μέση μου ανεβάζει τους παλμούς και μου προκαλεί ρίγη .

Συναισθήματα

Μέχρι σήμερα κρύβω τα συναισθήματα μου πίσω από αμήχανα χαμόγελα. Δεν αντέχω όμως άλλο! Πλέον τον σκέφτομαι συνέχεια και ιδιαίτερα τα βράδια κι όταν γενικά είμαι μόνη. Τραγική ειρωνεία οι γονείς μου όταν μου εύχονται να βρω ένα καλό και όμορφο αγόρι σαν τον ξάδερφο μου.

Αλήθεια αν γνώριζαν τα συναισθήματα μου πως θα αντιδρούσαν; Θα μου επέτρεπαν να συνεχίσω να τον βλέπω και μάλιστα με τόσο απόλυτη εμπιστοσύνη;

   Σα να μη φτάνουν όλα αυτά, τις περισσότερες φορές που βγαίνουμε μεταξύ άλλων φίλων συναντάμε την αγαπημένη του. Ξέχασα να σας πω ότι βρίσκεται σε σχέση εδώ και ένα χρόνο. Δε νομίζω ότι είναι κάτι σοβαρό, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι όμορφη και έχει κολλήσει μαζί της εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο.

Τυραννιέμαι

Το πόσο τυραννιέμαι όταν τους βλέπω μαζί δε περιγράφεται με λέξεις. Κάθε φορά που την αγγίζει, κάθε φορά που της χαϊδεύει τα μαλλιά, κάθε φορά που τη σφίγγει πάνω του και τη φιλά λιώνω στον πόνο και την επιθυμία. Γυρνάω, τάχατες διακριτικά, το κεφάλι από την αντίθετη μεριά, κλείνω τα μάτια κρατώντας την εικόνα του στο μυαλό μου, αλλά φυσικά στη θέση της είμαι εγώ. Εγώ και μόνον εγώ. Να μου ψιθυρίζει γλυκόλογα και να χάνομαι στην αγκαλιά του!

   Κάποιες φορές θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και μόνον που ένιωσα ένα τόσο δυνατό συναίσθημα. Όμως πιστέψτε με είναι βασανιστικό και το κακό είναι ότι μόνον εγώ μπορώ να δώσω ένα τέλος σ’ αυτό το μαρτύριο.

Το δίλλημα

Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Βρίσκομαι σε δίλημμα.

Να αφήσω τα πράγματα ως έχουν;

Να συνεχίσει δηλαδή  ο αγαπημένος μου ξάδερφος να είναι ο κρυφός  έρωτας της ζωής μου;

Να του εκμυστηρευτώ την αλήθεια;

Κι αν αντιδράσει αρνητικά και απομακρυνθεί από κοντά μου ; Αν όμως κι αυτός νιώθει όπως εγώ αλλά πνίγει τα συναισθήματα του ή δε τολμά να τα παραδεχτεί;

Κι αν οι γονείς μας αντιληφθούν κάτι; Πως θα αντιδράσουν; Πως θα τους αντιμετωπίσουμε;

   Πολλά τα αν και εγώ έχω πελαγώσει. Δε ξέρω αν είμαι σε θέση να πάρω τη σωστή απόφαση και δυστυχώς είναι ένα θέμα που όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να συζητήσω με κανένα γνωστό μου πρόσωπο.

Θέλω την γνώμη σου

   Παρακαλώ αν κάποια φίλη θέλει να μου πει τη γνώμη της θα χαιρόμουν να τη διαβάσω. Ίσως κάποια άλλη, απαλλαγμένη από τους δικούς μου συναισθηματισμούς να αντιλαμβάνεται τα γεγονότα πιο αντικειμενικά και ξεκάθαρα και να με βοηθήσει να βρω κάποια λύση χωρίς να μετανιώνω μετά για την απόφαση μου. Ακόμα αν κάποια φίλη έχει βιώσει παρόμοια κατάσταση θα θελα  πολύ να μάθω την έκβαση  που πήρε τελικά η δική της ιστορία.

   Ευχαριστώ πολύ το ABOUTWOMAN.GR για τη δυνατότητα να εκφραστώ και περιμένω σύντομα από τις νέες μου φίλες τη βοήθεια τους.

Ακολούθα την σελίδα του aboutwoman στο facebook