Κεραυνοβόλος Έρωτας στο Ρεβεγιόν Χριστουγέννων. Η Χριστίνα στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη του υπνοδωματίου της, διορθώνοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες του μακιγιάζ της. Το μακρύ, μαύρο φόρεμά της αγκάλιαζε αρμονικά το σώμα της, ενώ τα γαλανά της μάτια έλαμπαν από την ανυπομονησία της για το ρεβεγιόν.
Η φίλη της, η Σοφία, είχε υποσχεθεί ότι θα ήταν το πάρτι της χρονιάς, γεμάτο κόσμο, μουσική και λάμψη.
Όταν έφτασε στο πολυτελές σπίτι της Σοφίας, η Χριστίνα μαγεύτηκε από τη γιορτινή διακόσμηση. Τα φώτα από τα λαμπιόνια στο δέντρο αντανακλούσαν σαν μικρά αστέρια, ενώ η μυρωδιά από φρεσκοψημένες λιχουδιές, αλμυρές και γλυκές μαζί με το άρωμα από το κρασί γέμιζε τον αέρα.
Καθώς προσπαθούσε να βρει τη Σοφία μέσα στο πλήθος, τα μάτια της σταμάτησαν απότομα σε μια φιγούρα που ξεχώριζε.
Η Μοιραία Συνάντηση
Ο Βασίλης στεκόταν δίπλα στο τζάκι, κρατώντας ένα ποτήρι κρασί. Ήταν ψηλός, με γυμνασμένο σώμα, μελαχρινός, και τα γκριζοπράσινα μάτια του είχαν μια ένταση που δύσκολα μπορούσε να αγνοήσει κανείς.
Η Χριστίνα ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά, σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος. Εκείνος την κοίταξε, και μέσα σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου, τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν. Το βέλος του έρωτα τους είχε ήδη χτυπήσει.
Η Σοφία, που είχε παρατηρήσει την αμήχανη στιγμή, πλησίασε τη Χριστίνα.
«Χριστίνα, να σου συστήσω τον Βασίλη, ένα φίλο από τη δουλειά. Βασίλη, αυτή είναι η καλύτερή μου φίλη, η Χριστίνα».
Ο Βασίλης χαμογέλασε. Το χαμόγελό του ήταν ζεστό, σχεδόν καθησυχαστικό. «Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω».
Η φωνή του ήταν βαθιά και γεμάτη σιγουριά, κάνοντας τη Χριστίνα να κοκκινίσει ελαφρώς. «Κι εγώ χαίρομαι», απάντησε δειλά.
Η Αρχή του Παραμυθιού
Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλησε σαν όνειρο. Ο Βασίλης και η Χριστίνα αντάλλαξαν βλέμματα, χαμόγελα και λίγα διστακτικά λόγια. Η χημεία μεταξύ τους ήταν φανερή, και όσο περνούσε η ώρα, το φλερτ τους γινόταν πιο έντονο.
Καθώς πλησίαζαν τα μεσάνυχτα, η Σοφία πρότεινε έναν χορό που όλοι περίμεναν με ανυπομονησία. Το δωμάτιο γέμισε με απαλή μουσική, ενώ το φως από τα λαμπάκια και τα κεριά έδινε στη σκηνή μια ονειρική ατμόσφαιρα.
«Χριστίνα, γιατί δεν χορεύεις με τον Βασίλη;» είπε η Σοφία, κοιτάζοντάς τους πονηρά. Η Χριστίνα κοκκίνισε, ενώ ο Βασίλης έκανε ένα βήμα μπροστά και της πρόσφερε το χέρι του.
«Θα με τιμήσεις;» τη ρώτησε, κοιτάζοντάς την βαθιά στα μάτια.
Η Χριστίνα πήρε το χέρι του διστακτικά, νιώθοντας τα βλέμματα των άλλων στραμμένα πάνω τους. Καθώς ο Βασίλης την αγκάλιασε απαλά, τα σώματά τους συγχρονίστηκαν στη μελωδία. Ο χορός τους ήταν φυσικός, σαν να ήξεραν ο ένας τον άλλον χρόνια.
Ο Βασίλης χαμογέλασε, πλησιάζοντας λίγο περισσότερο. «Χορεύεις υπέροχα. Δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να απολαύσω τόσο πολύ ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι».
Η Χριστίνα τον κοίταξε με παιχνιδιάρικο ύφος. «Ίσως γιατί έχεις καλή παρτενέρ».
Όταν η μουσική σταμάτησε, οι δυο τους συνέχισαν να κοιτάζονται για μια στιγμή, σαν να μην ήθελαν να αφήσουν ο ένας τον άλλον. Ο Βασίλης, βλέποντας την ευκαιρία, της ψιθύρισε:
«Θα ήθελες να βγούμε έξω για λίγο; Ο κήπος φαίνεται μαγικός με το χιόνι».
Η Χριστίνα συμφώνησε, και οι δυο τους βγήκαν στο φρέσκο κρύο αέρα. Το χιόνι είχε αρχίσει να πέφτει απαλά, καλύπτοντας τα πάντα με μια λεπτή, λευκή στρώση. Τα φώτα από το σπίτι της Σοφίας αντανακλούσαν πάνω στις νιφάδες, δημιουργώντας μια παραμυθένια όψη.
«Είναι τόσο όμορφο εδώ», είπε η Χριστίνα, κοιτάζοντας τον χιονισμένο κήπο.
«Ναι, αλλά τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από εσένα απόψε», της απάντησε ο Βασίλης, κάνοντάς την να χαμογελάσει και να χαμηλώσει το βλέμμα.
Εκεί, μέσα στη σιωπή του χιονιού και την ομορφιά της στιγμής, ο Βασίλης την πλησίασε λίγο περισσότερο. «Ξέρεις κάτι; Από τη στιγμή που σε είδα, ένιωσα ότι αυτή η νύχτα θα ήταν ξεχωριστή».
Η Χριστίνα τον κοίταξε, νιώθοντας το ίδιο. Ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει, και ο αέρας γύρω τους γέμισε με την ένταση ενός νέου έρωτα που μόλις είχε γεννηθεί.
Ένας Έρωτας που Άνθισε
Η σχέση τους ξεκίνησε με ρομαντικές βόλτες, μικρές εξορμήσεις και μακριές συζητήσεις. Ο Βασίλης είχε έναν τρόπο να την κάνει να αισθάνεται ξεχωριστή, ενώ η Χριστίνα τον ενθάρρυνε να είναι ο εαυτός του. Μαζί ανακάλυπταν τη ζωή με έναν τρόπο που δεν είχαν ξαναζήσει.
Η πρώτη τους εκδρομή ήταν σε ένα γραφικό χιονοδρομικό κέντρο, όπου πέρασαν ώρες παίζοντας στο χιόνι και μοιράζοντας γέλια.
Εκείνος την έβλεπε σαν το πιο πολύτιμο διαμάντι, ενώ εκείνη τον θεωρούσε τον άντρα που έψαχνε χωρίς να το ξέρει. Οι μέρες γίνονταν εβδομάδες και οι εβδομάδες μήνες, και ο έρωτάς τους αντί να ξεθωριάζει, γινόταν όλο και πιο δυνατός.
Η Χριστίνα έγραφε συχνά στο ημερολόγιό της: «Είναι σαν να ζω σε ένα όνειρο. Ο Βασίλης με κάνει να πιστεύω στον αληθινό έρωτα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν».
Δοκιμασίες και Αγάπη
Όπως κάθε ζευγάρι, έτσι και εκείνοι είχαν τις δοκιμασίες τους. Ο Βασίλης έπρεπε να αντιμετωπίσει μια αλλαγή καριέρας που τον έκανε να αμφιβάλλει για τον εαυτό του. Η Χριστίνα στάθηκε δίπλα του, δείχνοντας του ότι η αληθινή αγάπη δεν κλονίζεται από δυσκολίες.
«Ό,τι κι αν γίνει, θα είμαι δίπλα σου», του είπε μια νύχτα, καθώς εκείνος σκεφτόταν αν θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη δουλειά του. «Δεν ερωτεύτηκα τη δουλειά σου, Βασίλη. Ερωτεύτηκα εσένα».
Η στήριξή της τον βοήθησε να βρει τη δύναμη να συνεχίσει, ενώ εκείνος έμαθε να εκτιμά ακόμη περισσότερο την ανιδιοτελή αγάπη της.
Η Τέλεια Κατάληξη
Δύο χρόνια μετά την πρώτη τους συνάντηση, το ζευγάρι επέστρεψε στο ίδιο σπίτι όπου όλα είχαν ξεκινήσει. Η Σοφία είχε διοργανώσει ένα ακόμη χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, και η Χριστίνα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή της. Θυμόταν κάθε στιγμή από εκείνη την πρώτη βραδιά, και δεν είχε ιδέα ότι ο Βασίλης είχε ετοιμάσει μια μεγάλη έκπληξη.
Καθώς τα μεσάνυχτα πλησίαζαν, ο Βασίλης γονάτισε μπροστά της, κρατώντας ένα δαχτυλίδι.
«Χριστίνα, από τη στιγμή που σε γνώρισα, η ζωή μου έγινε καλύτερη. Θέλω να είσαι η αιτία που θα ξυπνάω κάθε μέρα χαμογελώντας. Θα γίνεις γυναίκα μου;»
Η Χριστίνα ξέσπασε σε δάκρυα χαράς. «Ναι, Βασίλη, ναι!» φώναξε, ρίχνοντας τα χέρια της γύρω του. Οι φίλοι τους ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, και το ζευγάρι αγκαλιάστηκε, ζώντας τη στιγμή που πάντα θα θυμούνται ως την αρχή του «για πάντα».
Κεραυνοβόλος Έρωτας στο Ρεβεγιόν Χριστουγέννων. Ο έρωτάς τους ήταν σαν χιονονιφάδα, μοναδικός, όμορφος, και απόλυτα μαγικός. Με κάθε Χριστούγεννα που περνούσε, υπενθύμιζαν ο ένας στον άλλο την τύχη που είχαν να βρουν την αληθινή αγάπη.
