Ίκτερος και νεογέννητο. Όταν το παιδί βρίσκεται ακόμη στην κοιλιά της μητέρας, παίρνει το οξυγόνο από το αίμα της μητέρας. Το οποίο κατά τη διαδρομή του από τους πνεύμονες της μητέρας μέχρι τα αγγεία του ομφάλιου λώρου έχει ήδη χάσει ένα μέρος του οξυγόνου. Γι’ αυτό ο οργανισμός του παιδιού προσπαθεί να εξουδετερώσει την έλλειψη αυτή, αυξάνοντας το αριθμό των δικών του ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Ίκτερος και νεογέννητο
Με την πρώτη φωνή, που βγάζει το παιδί μετά τη γέννηση του, αρχίζουν να λειτουργούν oι δικοί του πνεύμονες πλέον και να παίρνει μόνο του οξυγόνο. Οπότε αρχίζει και η αποσύνθεση των υπεραρίθμων ερυθρών αιμοσφαιρίων που δεν χρειάζονται πλέον. Η χρωστική ουσία του αίματος μεταβάλλεται στο συκώτι σε χρωστική ουσία της χολής. Η τελευταία αυτή ουσία καταλήγει κανονικά από τη χολή στο έντερο, ένα μέρος όμως από αυτή πηγαίνει στο αίμα του παιδιού, λόγω του ότι το συκώτι του νεογέννητου δεν έχει φτάσει ακόμη στην πλήρη του απόδοση και έτσι δημιουργείται ο ίκτερος των νεογέννητων.
Εμφανίζεται τη δεύτερη ή τρίτη ημέρα μετά τη γέννηση και εξαφανίζεται μετά μία ως δύο εβδομάδες. Πολλές φορές μάλιστα είναι τόσο ελαφριάς μορφής, ώστε να περνά απαρατήρητος. Σ’ αυτή την περίοδο έχουν τα ούρα και οι κενώσεις του παιδιού το κανονικό χρώμα.
Όταν όμως το παιδί έχει ίκτερο μόλις γεννηθεί ή τις πρώτες ώρες μετά τη γέννηση του, τότε πρόκειται για βαριά ασθένεια, τον ίκτερο βαριάς μορφής, που μπορεί να θεραπευτεί μόνον, εάν εισαχθεί αμέσως σε παιδιατρική κλινική.
