Προστασία των ζώων μόδα ή ανάγκη;
Προστασία των ζώων δεν είναι μόδα της εποχής μας παρ’ όλο που ακούγεται πολύ συχνότερα σήμερα από άλλοτε.
Πάντα υπήρχαν νόμοι που προστάτευαν τα ζώα, τόσο στην χώρα μας όσο και σε άλλες χώρες του κόσμου. Στην αρχή οι νόμοι αυτοί ήταν άγραφοι, δηλαδή νόμοι συνείδησης που άλλαζαν από τόπο σε τόπο και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πριν ακόμα αρχίσει ο εικοστός αιώνας, άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι γραπτοί νόμοι στην Ευρώπη. Σήμερα γίνονται πολλές συσκέψεις κάθε χρόνο στην Ε.Ο.Κ για να βελτιωθούν και να προσαρμοστούν οι νόμοι αυτοί στα δεδομένα κάθε χώρας μέλους. Προσωπικό μας πιστεύω όμως, είναι ότι η προστασία των ζώων δεν είναι δυνατόν ή ακόμα και σκόπιμο για τα ίδια ζώα να στηριχθεί σε γραπτούς νόμους για να εφαρμοστεί. Τα ζώα δεν μπορούν να μιλήσουν και συνήθως αυτοί που τα κακοποιούν και κακομεταχειρίζονται δεν το κάνουν παρουσία μαρτύρων. Ίσως η τιμωρία για να κακομεταχείριση ενός ζώου είναι καλό να επιφέρει και νέα κακομεταχείριση (σαν κακός εννοούμενη εκδίκηση). Άρα η προστασία των ζώων είναι καλό να στηριχθεί στην ίδια την συνείδηση των ανθρώπων και την εκπαίδευση της νέας και κάθε νέας γενιάς.
Η ανάγκη για την προστασία του πιο αδύνατου είναι έμφυτη στα κοινωνικά άτομα και αρχίζει από την παιδική ηλικία. Άρα χρειάζεται εκπαίδευση όχι μόνο για την προστασία των ζώων αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος γενικότερα.
Δεν αρκεί όμως να δίνουμε ένα πιάτο αποφάγια στα αδέσποτα σκυλιά και γάτες της γειτονίας μας. Σίγουρα βοηθάμε έτσι, αλλά δεν λύνουμε το πρόβλημα γενικά. Στην χώρα μας υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα ζώα που ζουν από σκουπίδια μας και κρύβονται για να αποφύγουν όσο μπορούν την παρουσία μας. Δεν είναι όμως αυτά υπεύθυνα για την κατάντια τους, αλλά εμείς οι ίδιοι, και η νοοτροπία μας.
Οι Έλληνες δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο ζωόφιλοι από άλλους λαούς, απλώς δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάμουν για να βοηθήσουν τα ζώα. Σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα πολλά φιλοζωικά σωματεία, μικρά και μεγάλα που ενδιαφέρονται για την μέριμνα των ζώων. Παρ’ όλα αυτά, είναι πολύ πολύ λίγα μπροστά στα εκατομμύρια νέα σκυλάκια και γατάκια που γεννιούνται κάθε χρόνο. Πολλά από αυτά πεθαίνουν από την πείνα ή τις αρρώστιες, μένουν όμως αρκετά για να γεμίζουν τους δρόμους στις μεγάλες πόλεις και να προκαλούν τον οίκτο ή και την αγανάκτηση πολλές φορές των ανθρώπων.
Η Ελλάδα με το ζεστό και ήπιο κλίμα της ευνοεί την επιβίωση των ζώων αυτών τα οποία πολλαπλασιάζονται ακατάπαυστα. Οι πλαστικές σακούλες των σκουπιδιών τα προμηθευτούν με τροφή όλο τον χρόνο.
Η νοοτροπία του Έλληνα ζωόφιλου είναι να μην στειρώνει τα ζώα του και να μην κάνει ευθανασία στα νεογέννητα. Τα νεογέννητα βέβαια δεν αποτελούν πρόβλημα όταν είναι μικρά, δημιουργούν όμως προβλήματα όταν μεγαλώσουν αρκετά. Φυσικά ελάχιστα υιοθετούνται γιατί τα περισσότερα είναι μικτά. Δυστυχώς πολλοί ζωόφιλοι υιοθετούν ή και αγοράζουν ακόμα πανάκριβα σκυλιά ράτσας. Έτσι τα “μικτά” μένουν στους δρόμους γιατί κανένας δεν τα θέλει .
Τώρα τελευταία όμως άρχισε να παρατηρείται κάτι πραγματικά ενθαρρυντικό. Αρκετοί ζωόφιλοι αρχίζουν και υιοθετούν προσωρινά τα μικτά αδέσποτα, τα ταΐζουν, τα στειρώνουν, τα εμβολιάζουν και προσπαθούν να βρουν κάποιο καλό ιδιοκτήτη να τα υιοθετήσει μόνιμα.
Το Υπ. Γεωργίας παράλληλα έχει κάνει υποχρεωτική την σήμανση και καταγραφή των σκυλιών και την τοποθέτηση μεταλλικών πλακιδίων με τον ατομικών αριθμό κάθε ζώου ( Νόμος 3170/2003 υποχρεωτική η καταγραφή κάθε σκύλου στην Ελλάδα). Έτσι αν ένα σκυλί χαθεί είναι εύκολο να επιστραφεί στον ιδιοκτήτη του.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο τομέας της προστασίας των ζώων δεν αποτελεί άμεση και επιτακτική ανάγκη για το “ευ ζειν” του λαού μας.Είναι όμως αποδεκτό από όλους μας ότι η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από συνάλλαγμα από όλους μας ότι η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από συνάλλαγμα και ο τουρισμός είναι η μεγαλύτερη πηγή συναλλάγματος. Εκατοντάδες τουρίστες ετησίως μας εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους και μας καλούν να λάβουμε μέτρα για την προστασία των αδέσποτων ζώων. Οι περισσότεροι απ’ όλους αυτούς αναφέρουν ότι δεν θα ξανάρθουν αν δεν ληφθούν κάποια μέτρα.
