Το δίλημμα

Το δίλημμα  Αμαλία από  Λάρισα .  Αγαπητό μου aboutwoman με λένε Αμαλία και έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου από έρωτα, από εγωισμό  ίσως και από μοναξιά.

Δεν ξέρω τι ακριβώς μου συμβαίνει γι’ αυτό και δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ.  Πάντα ζούσα με αρχές στη ζωή μου και σεβόμουν τα πρέπει της κοινωνίας, η ίδια όμως η ζωή ήρθε να με διαψεύσει  σε σημείο να μην αναγνωρίζω πλέον ποια είμαι και μέχρι που μπορώ να φτάσω.

Η γνωριμία μου με τον Μιχάλη

Τα πάντα ξεκίνησαν από ένα φοιτητικό πάρτι που πήγα με την κολλητή μου. Μας είχαν καλέσει κοινοί γνωστοί με τη βεβαίωση ότι θα περάσουμε καλά και δεν είχαν κι άδικο. Το πάρτι ήταν τέλειο!  Είχες την αίσθηση ότι όλοι μαζί ήμασταν μια μεγάλη παρέα που γνωρίζονταν από χρόνια. Γελάσαμε πολύ, χορέψαμε, ήπιαμε.

Εκεί γνώρισα τον Μιχάλη, έναν εντυπωσιακό άντρα, που από τη στιγμή που γνωριστήκαμε εκδήλωνε διάχυτα το ενδιαφέρον του προς εμένα. Έκανα λίγο τη χαζή και πως δεν καταλαβαίνω αλλά ήταν τόσο πιεστικός που αναγκάστηκα κάποια στιγμή να του πω πως ήμουν σε σχέση και δεν υπήρχε περίπτωση να με ξανασυναντήσει.

 Ήμουν τόσο κοφτή που πήρε το μήνυμα αμέσως και δεν μου ξαναμίλησε, πιστεύω όχι γιατί θύμωσε αλλά για να μη γίνεται ενοχλητικός. Η φίλη μου είχε μείνει εντυπωσιασμένη μαζί του. Πέρασα από μια μικρή ανάκριση γιατί με τη φασαρία δεν άκουγε τα όσα μου έλεγε και ήθελε απελπισμένα να μάθει.

Επιστρέφοντας από το μπαρ τους αντίκρισα να κάθονται και να τα λένε παρέα. Δεν μου έκανε πολύ εντύπωση γιατί υπήρχε μια παρεϊστικη ατμόσφαιρα γενικά. Φεύγοντας τελικά από ‘κει η φίλη μου φανερά ενθουσιασμένη μου ανέφερε πως θα ξανάβλεπε τον Μιχάλη και αντάλλαξαν τηλέφωνα.

Δεν μπορούσε να πιστέψει πως τελικά ένας άντρας σαν κι αυτόν γύρισε και την κοίταξε, αγνοώντας όμως το γεγονός ότι φλέρταρε πρώτα εμένα. Ήταν τόσο χαρούμενη που της είπα απλά να προσέχει για να μην πληγωθεί μιας και δεν τον ήξερε καθόλου.

Η φίλη μου η Γεωργία

Τελικά η φίλη μου η Γεωργία και ο Μιχάλης δημιούργησαν σχέση αλλά το παράπονο της ήταν ότι ενώ ήταν υπέροχος στο κρεβάτι, τις υπόλοιπες ώρες δεν ήταν και τόσο εκδηλωτικός. Ποτέ δεν του ξέφυγε η λέξη” σ’ αγαπώ”  και ποτέ δεν βγήκαν με δική του παρέα. Κάποιες φορές βγήκαμε σαν ζευγάρια μεταξύ μας και μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα.

Πραγματικά ήταν ένας αξιόλογος άντρας αλλά δεν καταλάβαινα πως γίνεται να της φέρεται ψυχρά αλλά ερωτικά να την  καλύπτει απόλυτα. Πάντα πίστευα πως μπορείς να δώσεις τα πάντα στο σεξ όταν υπάρχουν συναισθήματα που σε ανεβάζουν τόσο που και μόνο η σκέψη του αγαπημένου σου προσώπου να σε γεμίζει με ηδονιστική διάθεση. Ενώ λοιπόν η φίλη μου βασανιζόταν από τα δικά της ερωτηματικά σχετικά με τη σχέση της, ήρθε ο τερματισμός της δικής μου.

Ο λόγος του χωρισμού ανύπαρκτος. Βγήκαμε για καφέ, κάναμε έρωτα και στη συνέχεια πάνω στη βόλτα συζητώντας φτάσαμε να μιλάμε για χωρισμό. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει γι’ αυτό.

Χωρισμός

Τις επόμενες μέρες ζούσα μέσα στη μοναξιά μου με ατελείωτες ώρες αφιερωμένες στο κλάμα, σπάζοντας το μυαλό μου να σκεφτεί το γιατί. Χαθήκαμε και με τη Γεωργία. Δεν είχα γενικότερα καμιά διάθεση για βόλτες και δεν θα ήμουν και η καλύτερη παρέα για κανέναν.

Μιλούσαμε όμως στο τηλέφωνο και ο Μιχάλης μου έστελνε συνεχώς χαιρετίσματα. Μια μέρα η Γεωργία έγινε πολύ καταπιεστική. Ήθελε οπωσδήποτε να βγούμε και μου είχε μια έκπληξη. Την πίεσα τόσο που μου αποκάλυψε πως ήθελε να γνωρίσω κάποιον. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να χαμογελάσω και να της πω να αφήσει στην άκρη τα προξενιά.

Δεν ήθελα να δημιουργήσω επιπόλαια μια άλλη σχέση αλλά ούτε να δώσω ελπίδες σε κάποιον και να είμαι υποχρεωμένη να λογοδοτώ για τα συναισθήματα μου. Ήθελα απλά την ησυχία μου και τίποτα παραπάνω. Τότε με παρακάλεσε σχεδόν παιδιάστικα και με πολύ νάζι να το κάνω για να ευχαριστήσω εκείνη.

Ήταν ιδέα του Μιχάλη και η πρώτη φορά που σκέφτηκε να τη γνωρίσει σε έναν καλό του φίλο. Αν όμως δεν ερχόμουν εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να τον καλέσει. Με πιλάτευε για μέρες με αυτήν την συνάντηση που στο τέλος υποχώρησα αλλά με την προϋπόθεση να με βοηθήσει να μην έρθω σε δύσκολη θέση με την νέα αυτή γνωριμία.

Έφτασε το Σάββατο και ενώ ξεκίνησα με πολύ βαρεμάρα και αρνητική διάθεση πέρασα τέλεια μαζί τους. Πρώτα απ’ όλα πέταξα από πάνω μου τις πιτζάμες και ντύθηκα σα γυναίκα. Ένιωσα όμορφη και κολακευμένη όταν έβλεπα τα αντρικά βλέμματα να μένουν πάνω μου διακριτικά.

Γέλασα με την καρδιά μου και με συγκίνησε ο Μιχάλης όταν κάποια στιγμή μου ψιθύρισε πως όταν κάποιος δεν μπορεί να μας εκτιμήσει, όπως μας αξίζει, πρέπει να τον ευχαριστούμε όταν φεύγει και να κλειδαμπαρώνουμε πίσω μας την πόρτα μη τύχη και το μετανιώσει και θέλει να ξαναγυρίσει.

Η ζωή δεν θέλει πισωγυρίσματα αλλά να κοιτάς μπροστά με χαμογελαστά μάτια και όχι κλαμένα. Με κοιτούσε στα μάτια όταν μου μιλούσε και μου έσφιγγε τα χέρια. Ένιωθα ότι μου μιλούσε ειλικρινά και ένιωθε πραγματικά όσα μου έλεγε. Δεν είχα καταλάβει  ότι με εκτιμούσε τόσο και ότι είχε στενοχωρηθεί για το χωρισμό μου. Στο τέλος της βραδιάς ανταλλάξαμε τα τηλέφωνα μας με τον φίλο του αλλά εντελώς φιλικά και απλά χωρίς κανένα υπονοούμενο.

Εντύπωση όμως μου έκανε η φίλη μου που το ίδιο βράδυ με πήρε τηλέφωνο για να με ρωτήσει πως μου φάνηκε το αγόρι που μου σύστησαν και κατέληξε να θέλει να μάθει τι λέγαμε με τον Μιχάλη όταν κάθισε δίπλα μου.

Τέλος πάντων την ευχαρίστησα για την ωραία βραδιά και την καληνύχτισα. Από εκείνο το βράδυ όμως και ύστερα χαθήκαμε. Που και που ανταλλάσσαμε κάποιο τηλεφώνημα κι αυτό ήταν όλο.

Πάρτι Γενεθλίων

Μετά από δυο βδομάδες χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Μιχάλης, ήθελε να με καλέσει σε ένα πάρτι γενεθλίων που του ετοίμασαν εντελώς ξαφνικά και αυθόρμητα η παρέα του, γι’ αυτό με ενημέρωνε τελευταία στιγμή. Φυσικά και δέχτηκα και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι αμέσως. 

Όταν έφτασα εκεί, η Γεωργία δεν ήταν αλλά δεν έδωσα σημασία. Μπορεί να είχε κάποια δουλειά και να καθυστέρησε. Τα παιδιά της παρέας του ήταν όλα πολύ ευχάριστα και το καφέ μπαρ που είχαν μαζευτεί ήταν ενός φίλου. Τους είχε δώσει λοιπόν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Σε μια στιγμή έκλεισαν τη μουσική και ‘βγάλαν τις κιθάρες. Μουσική, τραγούδι, γέλια και σε μια στιγμή και η εμφανίστηκε και η τούρτα.

Όλα ήταν τέλεια αλλά η Γεωργία δεν είχε φανεί ακόμα. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενημερώσει τον Μιχάλη και τον ρώτησα. “Η Γεωργία δεν πρόκειται να ‘ρθει  τώρα”, μου απάντησε. Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε το βραδάκι. Έμεινα άφωνη .. πρόλαβε να φωνάξει εμένα αλλά όχι τη Γεωργία; Υπήρχε πάλι περίπτωση να την είχε ενημερώσει και να μην μπορούσε να πάει; … είναι δυνατόν, αυτή που έκανε σαν τρελή να γνωρίσει την παρέα του; Ομολογώ ότι δεν έβγαζα συμπέρασμα.

Φεύγοντας τον ευχαρίστησα για την πρόσκληση, του είπα πόσο υπέροχα πέρασα αλλά δεν είχα προλάβει να του πάρω τίποτα. Θα του χρωστούσα το δώρο του και ζήτησα να μου πει αν η Γεωργία ήξερε που με είχε καλέσει. Η απάντηση ήρθε αμέσως ” η Γεωργία δεν είναι  πάντα δίπλα μου να ελέγχει τη ζωή μου και να μετράει τις αναπνοές μου, όσο για το δώρο σου προτιμώ να με καλέσεις σπίτι σου και να μου φτιάξεις ένα γεύμα με τα χεράκια σου”.

Χαμογέλασα και του απάντησα πως αν θέλει μπορώ να τον βγάλω έξω για φαγητό. Δέχτηκε αμέσως αν και  μου συμπλήρωσε πως δεν είναι απαιτητικός με το φαγητό και πως μετράει πιο πολύ η παρέα.

Έφυγα με ανάμεικτα συναισθήματα. Ήμουν χαρούμενη, πέρασα καλά αλλά δίσταζα να το μοιραστώ με την καλύτερη μου φίλη γιατί πίστευα ότι θα στενοχωριόταν που δεν κάλεσε και ΄κείνη να γνωρίσει τους φίλους του. Δεν μπορούσα να της το εξηγήσω και έτσι όπως είχαμε χαθεί επέλεξα να μην της πω τίποτα.

Το δίλημμα

Μετά από δυο μέρες πάλι χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν  ο Μιχάλης. ” Γιατί δε με πήρες; ” ,παραπονέθηκε. Ξαφνιάστηκα για ποιο λόγο αναρωτήθηκα φωναχτά. Του χρωστούσα το δώρο του.. το τραπέζι που του υποσχέθηκα και πήρε να το κανονίσουμε.

Την επόμενη μέρα λοιπόν δεσμεύτηκα να πάμε όπου τραβάει η καρδιά του. Δεν ήξερα αν θα ήταν μαζί του και η Γεωργία και δεν ρώτησα. Δεν της είχα πει τίποτα για τα γενέθλια και δεν ήξερα πώς να της δικαιολογούσα το δώρο που του χρωστούσα. Πάντως πίστευα πως δεν θα της είχε πει τίποτα. Όμως πλέον δεν μου ήταν άγνωστος και του είχα εμπιστοσύνη. Φυσικά,  περνούσα τέλεια κάθε φορά που ήμουν μαζί του ή με φίλους του.

Όταν συναντηθήκαμε με φίλησε πρώτα το χέρι και μετά έσκυψε να με φιλήσει στο μάγουλο, κίνησε λίγο το κεφάλι του και το φιλί πήγε ξώφαλτσα στο στόμα. Αφού θα του έκανα εγώ το τραπέζι εκείνος θα έβαζε τη βενζίνη και θα με πήγαινε κάπου ονειρεμένα, μου είπε, πραγματικά δεν έβλεπα την  ώρα.

Η διαδρομή ήταν υπέροχη και με πήγε σε ένα καταπληκτικό παραθαλάσσιο μέρος. Αγχώθηκα λίγο γιατί το εστιατόριο που καθίσαμε ήταν ακριβό. Του είπα χαριτολογώντας πως αν δε μου φτάσουν τα λεφτά θα τον αφήσω να πλένει ποτήρια. Χαμογέλασε, μου έπιασε τα χέρια και κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια μου θύμισε πως γι’ αυτόν είχε σημασία η παρέα  και ότι ήμουν πλάι του.

Μάλιστα επειδή η επιλογή ήταν δική του, θέλοντας όπως είπε να με εντυπωσιάσει, θα πλήρωνε εκείνος και μετά εγώ  θα τον πήγαινα  για καφέ και γλυκό. Η ώρα περνούσε μαζί του ευχάριστα. Ήταν υπέροχος και διακριτικός. Έδειχνε το ενδιαφέρον του, χωρίς να λέει ή να κάνει κάτι το επιλήψιμο .

Πολλές περιποιητικές κινήσεις όπως να σου προσφέρει από το φαγητό του ταΐζοντας σε στο στόμα. Να σου προσφέρει να δοκιμάσεις από το κρασί του για να αποφασίσεις αν σου αρέσει. Να σε σκουπίζει με την πετσέτα και άλλα πολλά. Αυτό όμως που ήταν συγκλονιστικό ήταν το βλέμμα του.

Ήταν τόσο διαπεραστικό, τόσο βαθύ ..στην κυριολεξία ήταν σα να μου μιλούσαν τα μάτια του μέσα σε ένα παραλήρημα ερωτικής εξομολόγησης. Ώρες ώρες μου έπιανε το χέρι μεταδίδοντας μου ένα έξτρα συναίσθημα που δεν με άφηνε ασυγκίνητη.

Το βραδάκι δεν άργησε να έρθει και μια βόλτα στην ακρογιαλιά ήταν ιδανική για να χαζέψεις το ολόγιομο φεγγάρι. Σε μια στιγμή βούλιαξα στην άμμο και με έπιασε από το χέρι. Από τότε δε μου το άφησε, προχωρούσαμε χεράκι χεράκι αμίλητοι χαμένοι μέσα στη σιωπή της νύχτας και μόνο το κύμα που έσκαγε στα πόδια μας χαλούσε εκείνη την ατελείωτη σιωπή.

Ένιωθα όμορφα

Δεν ξέρω πως αλλά με μια του κίνηση βρέθηκα εγκλωβισμένη στην αγκαλιά του και παραδομένη στα φιλά του. Δεν μπορούσα να το ελέγξω ή να το εξηγήσω. Ένιωθα όμορφα και το κορμί μου διαπερνούσε κάτι σαν ηλεκτρισμός. Το χέρι του Μιχάλη άρχισε να γλιστρά κάτω από το φόρεμα μου και δεν μπορούσα να του αντισταθώ με τίποτα. Έσφιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και όλα τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους.

Ήταν ατελείωτα ρομαντικά και  καταλήξαμε σε βραδινό μπάνιο κάτω από το φως του φεγγαριού. Πρώτη φορά το είχα κάνει σε ακρογιαλιά και πρώτη φορά έκανα γυμνή βραδινό μπάνιο. Τελικά φαίνεται πως για όλα τα πράγματα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά. Τη νύχτα μας αποφασίσαμε να την περάσουμε σε ένα ξενοδοχείο της περιοχής και να φεύγαμε την επόμενη μέρα.

Υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε για ύπνο και ξεκούραση αλλά άλλαξαν τα σχέδια. Όταν τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, πήγα για μπάνιο για να φύγει από πάνω μου η αλμύρα της θάλασσας. Με ακολούθησε όμως ο Μιχάλης και άρχισε να με πλένει εκείνος και να με καθαρίζει σε όλα τα σημεία του κορμιού μου. Με φιλούσε και άφηνε την άκρη της γλώσσας του να με αγγίζει ελαφρώς στα χείλη, στο λαιμό, στο στήθος, στους μηρούς…

Πέσαμε στο κρεβάτι βρεγμένοι και κάναμε αχαλίνωτο σεξ. Κοιμηθήκαμε τις υπόλοιπες ώρες αγκαλιά και ξύπνησα με μια μελαγχολία γιατί έπρεπε να επιστρέψω στην πεζή πραγματικότητα μου. Γιατί ήμουν με τον Μιχάλη; Ήταν ο εγωισμός μου, ήταν η μοναξιά μου, ήταν η επιμονή του, ήταν ότι τον αγάπησα; Δεν ξέρω πως έφτασα εδώ αλλά αυτό που ένιωθα ήταν κάτι όμορφο που με γέμιζε ψυχικά και ζωγράφιζε ένα χαμόγελο στα χείλη μου.

Η γυναίκα της ζωής του

Πως μπορεί κάτι τόσο όμορφο να είναι απαγορευμένο; Είχε σχέση και μάλιστα με την κολλητή μου. Ήξερα πως δεν μπορούσα να περιμένω τίποτα. Ο Μιχάλης όμως είχε αντίθετη γνώμη. Μου αποκάλυψε πως από την πρώτη στιγμή που με είδε ήξερε πως ήμουν η γυναίκα της ζωής του. Μάλιστα το είχε πει και στην παρέα του.

Η δική μου άρνηση δεν ήταν ικανή να τον κάνει να αλλάξει γνώμη. Το μόνο που σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή για να κρατήσει επαφή μαζί μου ήταν να τα φτιάξει με τη φίλη μου. Άλλωστε εκείνη τον πλησίασε ενώ είχε δει πριν το ενδιαφέρον του για μένα.

Ποτέ δεν της είπε ότι την αγαπά και είχαν μια σχέση σαν ενήλικες, περνώντας καλά μαζί αλλά τίποτα παραπάνω. Πίστευε πως η Γεωργία ήξερε πως πραγματικά ένιωθε και το είχε αποδεχτεί γι’ αυτό ήταν σίγουρος ότι θα καταλάβει όταν τις εξηγούσαμε. Εγώ πάλι είχα τους ενδοιασμούς μου. Πίστευα πως έπρεπε να πάρω μια απόφαση σχετικά με ποιον άνθρωπο θα έχανα από τη ζωή μου, τη φίλη μου και κολλητή ή τον άντρα που με έβγαλε τον πιο σεξουαλικό εαυτό μου και με έκανε να ξεπεράσω ανασφάλειες και ταμπού.

Βλέποντας με να στενοχωριέμαι ο Μιχάλης μου δήλωσε πως ότι και να αποφασίσω αυτός δεν είχε καμία διάθεση να με χάσει ξανά τώρα μάλιστα που ξέρει πόσο δυνατά συναισθήματα νιώθω για εκείνον. Μου τόνισε πως θα σκαρφιστεί άλλους τρόπους να μπει στη ζωή μου με σκοπό να μας κάνει ευτυχισμένους και τους δύο. Ακόμα και το υποτιθέμενο προξενιό με το φίλο του το έκανε για να πάρει μετά από αυτόν το τηλέφωνο μου.

Τον είχε προειδοποιήσει πως θα τον σκότωνε αν τολμούσε να απλώσει χέρι πάνω μου. Τον αγκάλιασα και ήμουν σίγουρη ότι μαζί του θα μπορούσα να αντιμετωπίσω τα πάντα.

Με τον Μιχάλη είμαστε ακόμα μαζί μετά από δύο χρόνια και ετοιμαζόμαστε για το γάμο μας.  Στην Γεωργία σκοπεύαμε να μιλήσουμε και οι δύο μαζί αλλά τελικά βρέθηκε με τον Μιχάλη και αναγκάστηκε να της τα πει όλα. Ύστερα με πήρε στο τηλέφωνο και με σεξ…. χωρίς να προλάβω να αρθρώσω λέξη. Από εκείνη τη μέρα δεν ξαναβρεθήκαμε.