Τόσο Διαφορετικές…. Τόσο Γυναίκες : Θεές, Αμαζόνες, Εταίρες, Σύζυγοι. Ο τρόπος εκδήλωσες της γυναικείας σεξουαλικότητας έχει υποστεί σοβαρότατες μεταβολές στην πορεία των χρόνων, μα ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα από τα σημαντικότερα θέματα προς έρευνα και συζήτηση. Η σεξουαλικότητα της γυναίκας στιγματίστηκε από τα πλαίσια και τα ταμπού της εκάστοτε κοινωνίας, μα ποτέ δεν έπαψε να υφίσταται -έστω και σε λανθάνουσα μορφή.
Τόσο Διαφορετικές…. Τόσο Γυναίκες : Θεές, Αμαζόνες, Εταίρες, Σύζυγοι
Η γυναίκα παραμένει θηλυκό, όποιοι περιορισμοί και εάν της επιβληθούν. Μόνο η ίδια μπορεί να συνθλίψει τη σεξουαλικότητά της, όπως πιθανότατα συνέβη στην περίπτωση των Αμαζόνων.
ΘΕΕΣ: …ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από τις ερωτικές περιπέτειες των θεών στο σύνολο τους. Στο πρόσωπο, ωστόσο, της Αφροδίτης θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνδυάζονται όλες σχεδόν οι ερωτικές ιδιότητες, αφού αυτή ήταν η κατεξοχήν θεά του έρωτα. Όπως αναφέρει και ο Όμηρος, το ζωνάρι της και μόνο θα μπορούσε να πάρει τα μυαλά ακόμη και των φρονίμων. Προς τιμήν της Καλλιπύγου Αφροδίτης «της θεάς με τους ωραίους γλουτούς», όπως και άλλων θεοτήτων, τελούνταν συχνά έντονα ερωτικές εορτές, κατά τις οποίες οι γυναίκες έπλεναν το θεϊκό ομοίωμα στο ποτάμι κι στη συνέχεια πλενόντουσαν και οι ίδιες, ώστε να είναι έτοιμες για τις οργιαστικές τελετές που ακολουθούσαν!
Μια άλλη ερωτική θεά ήταν η Ηώς, η θεά της αυγής, που είχε ιδιαίτερη αδυναμία στους όμορφους νεαρούς. Η Ηώς φαίνεται πως ήταν πολύ… δυναμική θεά, αφού άρπαζε με το ζόρι όποιον της προκαλούσε τον πόθο! Η Σελήνη, επίσης, είχε αυξημένες ερωτικές επιθυμίες, ενώ στο μακρύ κατάλογο των εραστών της συγκαταλέγεται και ο Δίας. Η Ήρα, τέλος, ως η πλέον συντηρητική θεά, ήταν η προστάτιδα του γάμου και του «νόμιμου» έρωτα -γι’ αυτό ονομαζόταν και Γαμηλία.
ΑΜΑΖΟΝΕΣ: ΚΑΝΤΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΙ ΟΧΙ ΕΡΩΤΑ
Οι φιλοπόλεμες αυτές γυναίκες ζούσαν μόνες τους, χωρίς την παρουσία ανδρών. Οι βασικές τους δραστηριότητες ήταν η γυμναστική, το κυνήγι, ο πόλεμος και η διατήρηση της αγνότητάς τους. Το τελευταίο το πέτυχαν κυρίως φορώντας τη ζώνη αγνότητας (ιδιαιτέρως γνωστή είναι η χρυσή ζώνη της Ιππολύτης), που συμβόλιζε την παρθενία. Βέβαια, πρέπει να διευκρινιστεί ότι η παρθενία, εκείνη την εποχή, δεν σήμαινε την έλλειψη ερωτικού συντρόφου, αλλά την αγαμία. Η απώλεια της βασιλικής ζώνης σήμαινε αυτόματα και την απώλεια της ανεξαρτησίας των Αμαζόνων συνολικά.
Όταν ήθελαν να τεκνοποιήσουν, οι Αμαζόνες συνουσιάζονταν με τους Γαργαρέους, έναν γειτονικό λαό. Μετά την γέννα, κρατούσαν τα θηλυκά νεογέννητα και παρέδιδαν στους Γαργαρέους τα αρσενικά.
Οι Αμαζόνες έκοβαν ή άφηναν ατροφικό τον δεξιό τους μαστό, για να μην τους νοχλεί στην τοξοβολία.
Συνεπώς, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι Αμαζόνες δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στον έρωτα. Αντιθέτως μάλιστα, πίστευαν πως η τεκνοποίηση ήταν ο μόνος λόγος για να συνευρεθούν με έναν άντρα. Το εάν, γενικότερα, ανέπτυσσαν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους, παραμένει αδιευκρίνιστο -γεγονός όμως είναι πως οι Αμαζόνες αποτελούν τις αγαπημένες ηρωίδες κάθε ομοφυλόφιλης γυναίκας.
ΕΤΑΙΡΕΣ: ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΠΤΥΧΙΑ
Η λέξη «εταίρα» πρωτοεμφανίζεται σε έργο της Σαπφούς (γύρω στο 600 π.Χ) και σημαίνει «φιλενάδα», «ερωμένη». Οι ανώτερες στην ιεραρχία εταίρες είχαν μια ιδιαίτερα αξιόλογη κοινωνική θέση, γεγονός που δεν συναντάται σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή κοινωνία. Μάλιστα, μια Αθηναία εταίρα κέρδιζε μέσα σε έναν χρόνο περισσότερα απ’ ό,τι ο ίδιος ο βασιλιάς της Σπάρτης, όπου σχεδόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία ήταν κοινά! Αυτός είναι και ένας από τους κυριότερους λόγους που δεν παρουσιάστηκε το φαινόμενο της πορνείας στην αρχαία Σπάρτη.
Ο Σόλων φέρεται να είναι αυτός που ίδρυσε τα πρώτα νόμιμα πορνεία (τα 594 π.Χ.), στα οποία οι κοινές γυναίκες πουλούσαν τις ερωτικές υπηρεσίες τους σε αλλοδαπούς και ναυτικούς, υπό την κρατική επίβλεψη και την εποπτεία ενός «πορνοβοσκού».
Οι μουσικές εταίρες (οι ευλογημένες από τις Μούσες) ήταν σε ευνοϊκότερη θέση. Ήξεραν να τραγουδούν, να χορεύουν, να παίζουν μουσικά όργανα, αλλά και να κάνουν θαυμάσιες συζητήσεις, αφού πολλές από αυτές συναναστρέφονταν με φιλοσόφους.
Λαμβάνοντας υπόψη πως οι γυναίκες της εποχής ήταν αμόρφωτες, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι για πολλούς άντρες η σχέση με μία εταίρα στηριζόταν τόσο στην ερωτική, όσο και στην πνευματική έλξη.
Ως συνήθως, δύο με τρεις εύποροι άντρες συντηρούσαν μία εταίρα και μοιραζόντουσαν την παρέα της, το κορμί και την εύνοιά της, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις οι εταιρίες ζούσαν ως ερωμένες ενός μονάχα άντρα, στον οποίο έμεναν πιστές μέχρι να τις εγκαταλείψει αυτός.
Η βασική αρχή των εταίρων ήταν: «εσείς ποθείτε την ομορφιά, εμείς τα λεφτά. Ας ικανοποιήσουμε, λοιπόν αμοιβαία την επιθυμία μας -έτσι είναι οι καλές συμφωνίες»!
Τα ποσά που ζητούσαν οι διάσημες εταίρες για να χαρίσουν τον έρωτά τους σε κάποιον, ήταν αστρονομικά. Τα φορτία ολόκληρων πλοίων ξοδεύονταν πολλές φορές για μία νύχτα με τη Φρύνη ή τη Γνάθαινα!
Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΩΝ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
Η Ασπασία υπήρξε, αναμφισβήτητα, η σημαντικότερη γυναίκα της εποχής της. Τριάντα χρόνια μικρότερη του Περικλή, κατέκτησε εύκολα τον μεγάλο πολιτικό της Αθήνας και τον έκανε να χωρίσει τη γυναίκα του. Ο Περικλής την ερωτεύτηκε με πόθο, αφού συνδύαζε ομορφιά, εξυπνάδα και μόρφωση. Μάλιστα, μετά τον ερχομό της στην Αθήνα (καταγόταν από τη Μίλητο), ένας κύκλο φιλοσόφων σχηματίστηκε γύρω της. Ακόμη και ο Σωκράτης θεωρούσε τον εαυτό του μαθητή της Ασπασίας. Ο γάμος της με τον Περικλή παρουσιάστηκε ως παλλακεία από τους εχθρούς του ζεύγους (που ήταν ουκ ολίγοι). Μέχρι σήμερα, παραμένει αδιευκρίνιστο εάν η Ασπασία υπήρξε όντως εταίρα ή όχι.
Γενικότερα, πάντως, κατά τους κλασικούς χρόνους, οι έξυπνες γυναίκες ήταν επιθυμίες περισσότερο ως εταίρα και λιγότερο ως σύζυγοι, αφού έκαναν τους άνδρες να αισθάνονται ανασφαλείς. Συμφωνά με τον Αριστοφάνη, ο άντρας θεωρούσε τη σύζυγό του ως μέρες της συνολικής ιδιοκτησίας του, ενώ αναζητούσε τον έρωτα έξω από το σπίτι, στο πρόσωπο γυναικών των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Εξάλλου, ο σύζυγος ήταν υποχρεωμένος να συνευρεθεί με τη γυναίκα του, μόνον εφόσον ο πατέρας αυτής είχε πεθάνει χωρίς να αφήσει άρρενες κληρονόμους. Το όλο θέμα, δηλαδή ήταν το ποιος θα πάρει τα λεφτά της κληρονομιάς… Η μοιχεία, λοιπόν, ήταν μάλλον ο κανόνας, παρά η εξαίρεση. Μια αντιπροσωπευτική εικόνα της εποχής μπορούμε να σχηματίσουμε διαβάζοντας το σχόλιο του Δημοσθένη: » τις εταίρες τις έχουμε για τη διασκέδαση μας, τις παλλακίδες για τις καθημερινές μας ανάγκες και τις συζύγους για την παραγωγή νομίμων παιδιών».
Κι ενώ για τους άνδρες δεν υπάρχει απαγορευμένος καρπός, για τις γυναίκες τα πράγματα περιπλέκονται… Η τιμωρία μιας ανύπανδρης που «πιανόταν» να συνουσιάζεται με κάποιον άνδρα ήταν ιδιαιτέρως σκληρή. Ο Αισχίνης αναφέρει χαρακτηριστικά πως, όταν ένας πατέρας διαπίστωσε ότι η κόρη του «δεν φύλαξε τον παρθενικό της ανθό ως τον γάμο», την έχτισε ζωντανή μαζί με ένα άγριο άλογο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι και την άφησε εκεί να πεθάνει από την πείνα! Αλλά και για τις παντρεμένες δεν ήταν αδιανόητο για έναν άνδρα να βοηθήσει τη γυναίκα να έρθει σε οργασμό -μια τέτοια βοήθεια αποτελούσε προδοσία προς τον ανδρικό πληθυσμό!
Τόσο Διαφορετικές…. Τόσο Γυναίκες : Θεές, Αμαζόνες, Εταίρες, Σύζυγοι
ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ… «ΠΙΚΑΝΤΙΚΑ» ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Η Αστυάνασσα ήταν η πρώτη Ελληνίδα εταίρα. Πρώτη αυτή επινόησε τις διάφορες στάσεις κατά τη συνουσία και τις κατέγραψε σε ένα βιβλίο… άκρως ερωτικό!
Η Γνάθαινα, διάσημη εταίρα της εποχής της, που συναναστρεφόταν με τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλόσοφους, έβαζε πάντα τους καλεσμένους της να καθαρίζουν τα πιάτα με την γλώσσα τους (!!!!) και στην συνέχεια να μονομαχούν για το ποιος θα πάει στο κρεβάτι μαζί της.
Η σεξουαλική πράξη συγκρινόταν συχνά με πράξη τραυματισμού, βιασμού και εξευτελισμού της ερωτικής συντρόφου. Αυτό γίνεται ολοφάνερο, εάν δούμε προσεκτικά το πλούσιο ερωτικό λεξιλόγιο των αρχαίων Ελλήνων. Συνώνυμα του «συνουσιάζομαι» : αισχύνω (ατιμάζω, ντροπιάζω), διακορεύω (διατρυπώ), διαμερίζω (κομματιάζω), διαφθείρω (εξοντώνω, καταστρέφω), σποδώ (συντρίβω), παγκρατιάζω (από το παγκράτιον, μικτό αγώνισμα πάλης και πυγμαχίας).
