Αρχαίοι Έλληνες γαστρονόμοι

Εκ καταβολής κόσμου οι άνθρωποι είχαν προσέγγιση την μαγειρική. Η πρώτη ίσως μεγάλη ανακάλυψη του «Homo Sapiens» πάνω στον τομέα αυτόν να ήταν, πώς να τρώει το κρέας όχι πλέον ωμό αλλά να χρησιμοποιεί την φωτιά για την επεξεργασία του, την καλύτερη πέψη αλλά και νοστιμιά αυτού. Επίσης την δημιουργία μίας τυχαίας συνταγής με το να βάλει κάποιος τυχαία μέσα σε μία κούπα από κόκκαλο ή ξύλο  κόκκους από  στάρι που υπήρχαν σε αφθονία στις τεράστιες πεδιάδες όλων των ηπειρωτικών περιοχών, δημιουργώντας για πρώτη φορά ένα πρωινό «super food».

Μέσα στον χρόνο λοιπόν σε κάθε μεριά του πλανήτη ανάλογα με τα τοπικά προϊόντα που είχε η κάθε μεριά είχαμε τις πρώτες συνταγές. Η γαστρονομία όμως ως επιστήμη αλλά ιδιαίτερα ως καταγεγραμμένη πλέον ενασχόληση υπήρξε και φυσικά υπάρχει που αλλού από το -ΛΙΚΝΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ- την χώρα μας την Ελλάδα.

Τα συγγράμματα του Αρχέστρατου του Γελώου(4ος αι.π.χ.) του Αθηναίου του Ναυκρατίτη (Ναύκρατις-Αίγυπτος 170-230 μ.χ.),όπως και του Ηγήτιου του Ταραντίνου από το (Τάρας Κάτω Ιταλία) είναι η απόδειξη ότι εδώ και πάνω από 2000 χρόνια ο άνθρωπος γνώριζε αλλά ποιο πολύ θέλησε να δώσει μία ποιότητα στο καθημερινό του και όχι μόνο γεύμα.

Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι οι αρχαίοι γαστρονόμοι έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους σύγχρονους συναδέλφους τους. Σε προσεχή άρθρα θ’ αναφέρουμε τα έργα τους ποιο αναλυτικά αλλά θα μπούμε στον κόσμο της γαστρονομίας με ιστορικές αναδρομές και διαχρονικές αναφορές ακόμα και από τα καθημερινά μας εδέσματα!!!!!