Ένσταση συνεισφοράς και διατροφή ανήλικου τεκνού. Πως με την ένσταση συνεισφοράς είναι εφικτό να μειωθεί η διατροφή του γονέα για τα ανήλικα τέκνα του?
Σήμερα θα μιλήσουμε για την ένσταση συνεισφοράς του γονέα από τον οποίο ζητείται δικαστικώς διατροφή για τα ανήλικα τέκνα του από τον άλλο γονέα, έχων την επιμέλειά τους.
H διατροφή των τέκνων χαρακτηρίζεται από τις ισχύουσες διατάξεις των άρθρων 1390 εδ. α’ και 1489 εδ. β’ ΑΚ, ως κοινή υποχρέωση των συζύγων γονέων, αναλόγως προς τις δυνάμεις τους.
Σε περίπτωση διάστασης ή διαζυγίου, όπου ο ένας γονέας έχει την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων του και ο άλλος γονέας δεν καταβάλει διατροφή για τα ανήλικα τέκνα του, ο έχων την επιμέλεια γονέας προσφεύγει στα δικαστήρια και ζητά με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ή αγωγή μηνιαία διατροφή σε χρήμα.
Η σε χρήμα διατροφή του ανήλικου τέκνου του προσδιορίζεται ως προς το ύψος αυτής με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου ανηλίκου. Όταν ο γονέας ενάγεται για παροχή του συνολικού ποσού της σε χρήμα διατροφής του ανήλικου τέκνου του, δικαιούται να προτείνει ότι υπάρχει και άλλος γονέας, ο οποίος έχει την οικονομική δυνατότητα για διατροφή του κοινού τέκνου του (ένσταση συνεισφοράς), προσδιορίζοντας και αποτιμώντας ταυτοχρόνως και τις οικονομικές δυνάμεις και του άλλου γονέα σε σχέση με τις οικονομικές δυνάμεις τις δικές του. Αν γίνει δεκτή η ένσταση περιορίζεται ανάλογα η δική του υποχρέωση διατροφής αφού προτείνεται αυτή για την ολική ή μερική κατάλυση της προς διατροφή υποχρεώσεώς του. Τα παραπάνω προκύπτουν από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1486 παρ. 2, 1493, 1485, 1389, 1390 ΑΚ.
Ένσταση συνεισφοράς και διατροφή ανήλικου τεκνού
Η συνεισφορά του γονέα, που είναι επιφορτισμένος με την ανατροφή και επιβλεψη του τέκνου, συνυπολογίζεται στην υποχρέωσή της προς διατροφή του ανηλίκου. Κατά συνέπεια μόνο στην περίπτωση αγωγής στρεφόμενης κατά του ενός των γονέων, με την οποία διώκεται η επιδίκαση του συνολικού ποσού της ανάλογης διατροφής του τέκνου του, δικαιούται ο εναγόμενος γονέας να προτείνει τη σχετική ένσταση συνεισφοράς προς ολική ή μερική κατάλυση της εν λόγω υποχρεώσεώς του.
Αντιθέτως στην περίπτωση που με την ένδικη αγωγή αξιώνεται από τον εναγόμενο γονέα μόνο μέρος της ανάλογης διατροφής του τέκνου, που κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του εναγομένου, ο προβαλλόμενος από τον τελευταίο ισχυρισμός προς συνεισφορά στη διατροφή και του άλλου γονέα, συνιστά αρνητικό ισχυρισμό του ύψους της καλούμενης συνεισφοράς του εναγομένου γονέα.
Εφόσον ο εναγόμενος γονέας, ισχυρίζεται στο ακροατήριο του δικαστηρίου στη δίκη διατροφής ότι, στη διατροφή των τέκνων του πρέπει να συμμετέχει κατά ποσοστό Χ % και ο άλλος γονέας, διότι εργάζεται και έχει εισοδήματα Ψ Ευρώ το μήνα, ο ισχυρισμός αυτός είναι νόμιμος και πρέπει να ερευνηθεί κατ’ ουσία από το δικαστήριο. Αν αποδειχθεί και ουσία βάσιμος ο ισχυρισμός του τότε περιορίζεται με την δικαστική απόφαση ανάλογα και η υποχρέωση διατροφής του εναγομένου άρα και το οφειλόμενο ποσό διατροφής που επιδικάζεται από το δικαστήριο.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Με την ένσταση συνεισφοράς μπορεί να μειωθεί το ποσό της συνεισφοράς διατροφής του εναγομένου γονέα στη διατροφή του ανηλίκου παιδιού του με την αναγνώριση της υποχρέωσης συνεισφοράς του αντιδίκου γονέα κατά το υπόλοιπο ποσό. Η δικονομική αδράνεια του εναγομένου γονέα, δηλαδή η μη νόμιμη άρνηση της εναντίον του αγωγής και η μη νόμιμη πρόταση της ένστασης συνεισφοράς καθώς και όλων των δικαιούμενων ενστάσεων, που ο εναγόμενος μπορεί να προτείνει για απόρριψη της αγωγής του αντιδίκου γονέα έχουν δυσάρεστα αποτελέσματα σε βάρος του.