Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους
Κάποτε σε ένα χωριό ζούσε ένα μικρό αγόρι ο Μελέτης με την Μαμά του την Ευτυχία.
Κάθε μέρα πήγαινε στο σχολείο με τα πόδια και χάζευε τις γέφυρες που ήταν χτισμένες πάνω από το ποτάμι. Φτιαγμένες από πέτρες και σίδερα.
Αναρωτιόταν ο μικρός Μελέτης τι ενώνουν και ενθουσιαζόταν με την ιδέα ότι ίσως κάποια στιγμή φτιάξει και εκείνος της δικές του γέφυρες.
Ήρθε η άνοιξη ήρθε το καλοκαίρι όλα ήταν ανθισμένα και καρποφόρα γύρω του και συχνά ρώταγε την μητέρα του γιατί δεν περνάμε και εμείς όπως οι συγχωριανοί μας από μία γέφυρα.
Η μητέρα του έλεγε στον μικρό μας ήρωα ότι δεν αντέχουν παρόλο που είναι τόσα χρόνια, και ότι σε εκείνη έδιναν την αίσθηση του κενού, ούτε η ίδια δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τι φοβόταν.
Ο μικρός Μελέτης άρχισε να σκαρφίζεται τρόπους για να φτιάξει γεφύρια έτσι ώστε η μικρή μαμά Ευτυχία να μην τα φοβάται..
Πήγαινε στο δάσος μάζευε σωρούς από ξύλα… στις παραλίες κουβάλαγε με τα κουβαδάκια του βότσαλα… και παιδευόταν όπως όλα τα παιδιά να φτιάξει με τον δικό του τρόπο τις γέφυρες που ενώνουν τουλάχιστον δύο ανθρώπους.
Πίστευε ότι στην άκρη της γέφυρας που θα έφτιαχνε υπήρχαν σημαντικοί άνθρωποι για την μητέρα του και εκείνων.
Στεναχωριόταν και πικραινόταν γιατί τα μέσα του ήταν περιορισμένα….. δεν αρκούν για την σημερινή γέφυρα της στοργής και της αγάπης… σιωπηλά συναισθήματα που σήμερα αλλά και κάθε καλούμαστε να τους δώσουμε φωνή και χρώμα.
Τα παιδιά όπως ο μικρός Μελέτης φτιάχνουν γέφυρες με τον δικό τους τρόπο ακόμα και μέσα στις πιο εύθραυστες οικογενειακές σχέσεις.
Τέτοιες γέφυρες θέλει να κάνει στην ιστορία μας ο ήρωας μας… που ενώνουν την αγάπη με το μίσος, τον πλούτο με την φτώχεια , και το σήμερα με το αύριο…
Αφροδίτη Λύδια Χ Κατσίβα
Κλινική ψυχολόγος – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
