Η ισορροπημένη διατροφή δεν στηρίζεται σε προσωπικές προτιμήσεις και συνήθειες. Με την καλή και προσεγμένη διατροφή μας δίνεται η δυνατότητα να εξασφαλίσουμε την υγεία μας, την αποδοτικότητα μας στην εργασία, τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε και να χαρούμε τη ζωή. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ορισμένες στοιχειώδεις και επιστημονικώς έγκυρες γνώσεις, γύρω από τα θέματα της διατροφής. Οι προσωπικές αντιλήψεις και οι προτιμήσεις, οι συναισθηματικοί παράγοντες, η εμμονή σε συνήθειες κλπ., δεν πρέπει να αποτελούν βάσεις, επάνω στις οποίες μπορούμε να στηριζόμαστε, για τον καθορισμό του διαιτολογίου μας.

Ο έλεγχος και η ρύθμιση της διατροφής του ατόμου, στην οικογένεια και εκτός της οικογένειας, γίνεται όλο και μεγαλύτερη ανάγκη, δεδομένου ότι οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις, δηλαδή η βιομηχανοποίηση, η αστυφιλία, η αύξηση του ποσοστού των εργαζόμενων γυναικών κτλ., επέφεραν και θα εξακολουθήσουν, συνεχώς, να επιφέρουν βασικές μεταβολές σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής και, επομένως, και στον τρόπο της διατροφής μας. Ενώ άλλοτε η οικογένεια διατρεφόταν αποκλειστικά σχεδόν με φρέσκα τρόφιμα, τώρα καταφεύγει όλο και περισσότερο σε βιομηχανικώς επεξεργασμένα, έτοιμα ή μισοέτοιμα προϊόντα, σε κονσέρβες και τα παρόμοια. Εκτός αυτού, δεν καλύπτονται πια οι ανάγκες μας απ’ τα ντόπια προϊόντα, αλλά προμηθευόμαστε ένα μεγάλο ποσοστό των τροφίμων από τη διεθνή αγορά και το διεθνές εμπόριο και πλουτίζουμε το διαιτολόγιο μας με νέα και ασυνήθιστα προϊόντα. Αυτές λοιπόν οι βασικές αλλαγές, σε σύγκριση με άλλοτε, μας υποχρεώνουν να χρησιμοποιούμε τις επιστημονικές γνώσεις, που έχουμε αποκτήσει γύρω από τη διατροφή και να φροντίζουμε να γίνουν οι γνώσεις αυτές κτήμα, όλο και μεγαλύτερου αριθμού προσώπων, με σκοπό την επίτευξη ενός ορθού διαιτολογίου σε όσο το δυνατόν ευρύτερη κλίμακα.

Οι απαιτούμενες αναλογίες σε θρεπτικές και καταναλωτικές ύλες για μια ισορροπημένη διατροφή

Έχει αποδειχθεί επιστημονικώς, ότι, για την πλήρη αξιοποίηση της διατροφής, δεν αρκεί η από αθροιστικής άποψης κάλυψη των αναγκών του σώματος μας σε θρεπτικές και καταναλωτικές ύλες. Τα διάφορα συστατικά πρέπει να βρίσκονται και μεταξύ τους σε αρμονική σχέση. Αν συνέχεια ανατρέπεται η ισορροπία αυτή, είναι δυνατόν, και όταν ακόμη κατά  τα άλλα η διατροφή είναι σωστή και προσεγμένη, να δημιουργηθούν σφάλματα στη διατροφή, που να προκαλέσουν ή να ευνοήσουν ορισμένες βλάβες και ασθένειες.

Στην κανονική διατροφή ενός ενήλικα ανθρώπου, με μέση σωματική απασχόληση, πρέπει να υπάρχει η εξής περίπου σχέση ανάμεσα στα λίπη, τα λευκώματα και τους υδατάνθρακες: 1 : 1,2 : 5 . Υπολογίζοντας δηλαδή με τα ποσοστά των αναγκών σε θερμίδες, πρέπει να αντιστοιχούν, για τα λευκώματα 12 ως 13% , για τα λίπη 25 ως 30%, για τους υδατάνθρακες 55 ως 60%. Η αναλογία αυτή μπορεί να αλλάξει μέσα σε ορισμένα πλαίσια, ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες, δηλαδή με την ηλικία, την κατάσταση της υγείας, τη μεγαλύτερη ή μικρότερη σωματική κόπωση κτλ. Το παράδειγμα αυτό που αναλύθηκε, για τα θρεπτικά συστατικά ισχύει αντιστοίχως και για τις μεταλλικές ουσίες, για τις βιταμίνες, κτλ.

Η γνωστή εφαρμογή των γνώσεων της διατροφής, προϋποθέτει την αρμονική σχέση των διαφόρων συστατικών της τροφής μεταξύ τους, επομένως η τροφή πρέπει να είναι ισορροπημένη.