Μπουρμπούλια. Τα Μπουρµπούλια είναι ένα από τα παλαιότερα (περίπου από το 1872) και τα πιο δηµοφιλή γεγονότα του Καρναβαλιού της πόλης της Πάτρας, όπου γίνεται η µμεγαλύτερη παρέλαση καρνάβαλων στην Ελλάδα. Η ιδιομορφία του χορού αυτού που το όνομα δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από «κρέας που βράζει» , «τσίμπημα μεζέ», «φαγητό στο πόδι» γιατί όταν ξεκίνησαν οι χοροί αυτοί δεν προετοιμάζονταν καθόλου. Οι χοροί αυτοί άρχισαν, σύμφωνα με μελετητές της ιστορίας τους, λίγο μετά την ολοκλήρωση κατασκευής του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» από τον Ερνέστο Τσίλερ, δηλαδή γύρω στο 1872.
Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, µαζί µε ανθρώπους από άλλες περιοχές της Ελλάδας ή και από το εξωτερικό , συµµετέχουν στην διασκέδαση.
Το όνομα «Μπουρμπούλι» δόθηκε στα χρόνια του μεσοπολέμου από το θεατρώνη Ανδρέα Λοβέρδο.Τα παλιά χρόνια, οι γυναίκες δεν µπορούσαν να βγουν την νύχτα και να διασκεδάσουν στους εορτασµούς της αποκριάς. Ήταν απογευματινοί χοροί στους οποίους οι ντάμες προσέρχονταν χωρίς εισιτήριο- ελεύθερα και χωρίς συνοδό. Τα µπουρµπούλια έδιναν στις γυναίκες την ευκαιρία να συµµετέχουν στον χορό της αποκριάς. Έπρεπε να φορούν µαύρα ντόµινο (ένα είδος µαύρου φορέµατος µε κουκούλα) καθώς και µία µάσκα, ενώ οι άντρες ήταν ακάλυπτοι και ντυµένοι φυσιολογικά. Με αυτόν τον τρόπο, οι γυναίκες δεν αναγνωρίζονταν, και έτσι είχαν την ευκαιρία να φλερτάρουν. Βέβαια, σήµερα τα πράγµατα έχουν αλλάξει, αλλά ο χορός των Μπουρµπούλιων διατηρεί την µαγεία του.
Μπουρμπούλια
Τότε το «Μπουρμπούλι» ήταν μια ετήσια απόδραση και τόπος πραγματικών και φανταστικών ερωτικών περιπετειών.
Ο χορός αυτός έχει προκαλέσει –κατά καιρούς- μεγάλες εκπλήξεις άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Πολλές φορές κάτω από το μαύρο ντόμινο κρυβόταν η γυναίκα, η αδερφή, η κόρη του ανυποψίαστου παρτενέρ. «Έχουν κλείσει σπίτια…» σύμφωνα με μαρτυρίες παλιών . Καταξιώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Πατρινού Καρναβαλιού σαν αυθόρμητη και απροετοίμαστη συνάθροιση ανθρώπων όλων των ηλικιών, κάθε κοινωνικής και οικονομικής τάξης που εκείνη την ώρα το μόνο που θέλουν να γεμίσουν τις μπαταρίες τους με διάθεση γι περιπέτεια και ξεφάντωμα σε έναν ασταμάτητο χορό.
